Er was een mooie rit geregeld voor zondag 17 september. Er hadden zich in eerste instantie 8 mensen aangemeld of via de VRCC-website of op FB maar er was een afmelding van De Kameleon omdat de regen daar met bakken uit de lucht kwam. De dag begon ook in Boxmeer een beetje regenachtig waardoor er een paar mensen aankwamen met een regenpak aan. Zelfs Pascal kwam helemaal uit Zwolle om mee te gaan. Verder waren Hans, Ludo, Sander, Gerard, Jacqueline en ikzelf van de partij.
Vanuit Boxmeer ging het richting Well waar de route van zo`n 250 km werd opgepikt om via kleine plaatsjes in Duitsland zo naar de achterhoek te gaan. Via de veerpont in Vierlingsbeek, op verzoek van de enige dame, van Bergen naar Well langs de Maas naar Duitsland. Na 2,5 uur gestopt om wat te eten, wat anderhalf uur in beslag nam, LOL. We stapten weer op onze motoren en gazzerop. In de achterhoek werd het steeds warmer en ook wat drukker op de weg. Nog ff in het kleinste plaatsje van Nederland met stadsrechten, Bronckhorst een ijsje genuttigd en hier werd door de 2 Riders uit Limburg afscheid genomen omdat ze die dag nog andere bezigheden hadden. Ook Pascal vertrok even later weer richting thuishaven en met zijn vieren hebben we de rit nog gedeeltelijk afgemaakt en in de buurt van Kleef werd er door de rest nog ff wat gas gegeven om toch nog voor het donker thuis te zijn. Al met al toch weer een gezellige dag gehad en hopelijk tot een volgende keer in eventueel een ander gedeelte van ons kleine kikkerlandje.
Popeye
Voor foto’s, klik hier
Verslag Scandinavië trip door Jenneke
Op maandag 26 juni vertrekken Romy en Ludo, Hans, Sander, Gerard en Jenneke bepakt en bezakt richting Scandinavië. Onze eerste overnachting is in Duitsland, Bashorst. En de tweede overnachting in Angelholm in Zweden. Op de derde dag van onze trip treffen we Anthony, Robert en Stef in de haven van Stockholm. Daar pakken we de nachtboot naar Turku in Finland. Finse tijd 06.00 uur (de klok mocht een uurtje vooruit) schuiven we aan aan een heerlijk en uitgebreid ontbijtbuffet op de boot. Met het buikje vol gaan we op pad en rijden via een mooie route naar Ikaalinen. Hier vindt het 15de Inzane treffen plaats. We treffen er veel nieuwe Valkyrierijders, maar zien ook bekende gezichten zoals Pia en Lasse uit Finland. Het was een erg gezellig treffen waarbij Jenneke een mooie prijs in ontvangst mocht nemen voor de lady-driver met de verst afgelegde afstand.
Na het 15 de Inzane treffen rijden we met z’n negenen verder door Finland naar het hoge Noorden. We brengen de kerstman een bezoekje in zijn eigen village in Rovaniemi in Lapland. Ook passeren we hier de Poolcirkel. Dat wil zeggen, de plaats waar de Poolcirkel 20 jaar geleden lag. De Poolcirkel ligt nu 4 km verder noordwaarts omdat de magnetische Noordpool verschuift. Ook zien we daar de eerste rendieren, naast de mannetjes dragen ook de vrouwtjes een enorm gewei.
We reizen verder naar het Noorden en komen op dag 9 aan op de Noordkaap, het meest noordelijke puntje van het Europese continent. Het is er hartstikke mistig, helaas zien we niets van de klif van 307 meter hoog die in zee verdwijnt en wat het enige stuk land tussen jou, de Noordpool en eilandengroep Spitsbergen is. Wel zien we het belangrijkste symbool van de Noordkaap, de Nordkapp Globe. Daarna verder door de Lofoten, een eilandengroep voor de kust van de provincie Nordland in het noorden van Noorwegen.
We worden getrakteerd op een ongekende eilandenpracht, magisch mooi, een ware sprookjeswereld. Meer zuidelijk rijden we op dag 15 de Atlantic Road. Deze route is al meerdere malen uitgeroepen tot de mooiste toeristische route ter wereld. De Storseisundbrug is een echte bezienswaardigheid en het is heel apart om erover heen te rijden. Helaas moeten we hier afscheid nemen van Anthony, de koppelingsplaten van zijn motor hebben het begeven en er zijn geen onderdelen op korte termijn verkrijgbaar. Wij rijden verder en op dag 16 staat de Trollstigen op het programma. Dit is één van de bekendste panoramische routes in Scandinavië. Het is een weg vol haarspeldbochten en bergtoppen die je werkelijk moet zien om te geloven. Trollstigen is een onderdeel van de weg nummer 63 die loopt van Åndalsnes tot voorbij Geiranger iets zuidelijker. Op dag 17 staat een boottocht op het programma. Deze brengt ons van Kaupanger naar Gudvangen.
We varen in ongeveer drie uur door het smalle, majestueuze Nærøyfjord en worden getrakteerd op vele watervallen met vrije watervallen tot 840 meter. Ook passeren we verschillende idyllische dorpjes, waarvan sommige geen wegverbinding hebben en alleen per boot bereikbaar zijn. Dag 19 zou een rustdag moeten worden. Maar niet voor Gerard en Stef want zij klimmen en klauteren over de soms spekgladde rotsen helemaal naar de Kjeragbolten. Een iconische Noorse wandeling, niet in de laatste plaats vanwege zijn fascinerende ronde rotsblok, Kjeragbolten, ingeklemd tussen twee hoge bergwanden op 1.000 meter hoogte.Chapeau voor de beide mannen!Tijdens onze reis genieten we van de fantastische ritten van onze roadmaster Stef die weer alles tot in de puntjes heeft voorbereid. We slapen in luxe hotels en in piepkleine houten hutjes zonder wc,douche en stromend water, in onze eigen slaapzak en opblaaskussen. We nemen tig ferries en rijden tientallen kilometers door tunnels waarbij er in een tunnel zelfs twee grote rotondes lagen. Na ruim 7.500 km in drie weken nemen we afscheid van elkaar en kunnen we gaan nagenieten van een fantastisch avontuur door het mooie Scandinavië. Voor het album
Bedankt voor je relaas, Jenneke
Klik op foto
Op deze half bewolkte dag togen Sander en ik naar Bikers Best om op de Paasparty de Valkyrie/F6C te promoten. John had aangeboden om op onze stand zijn voorraad Valkyrie accessoires voor een stuntprijs aan te bieden en dat deden we natuurlijk maar al te graag.
John had ook een fraaie zwarte F6C te koop staan. 
De party werd goed bezocht en weldra konden we weer bijkletsen met Valkyrie Riders uit Nederland, België en Duitsland. Gezellig.
Er was veel belangstelling voor onze Valkyries, ook onder de GW populatie. Alles was weer perfect georganiseerd, veel mooie motoren, de ambiance was uitstekend, eten en drinken voor een ouderwetse prijs en goede sfeer. Later kwam ook Ivo uit Gorredijk even kijken of er iets van zijn gading bijzat. Zoals jullie weten heeft hij vorig jaar in Houffalize een ernstig ongeval gehad. Gelukkig is hij op tijd van zijn motor afgesprongen en had hij zelf geen blijvend letsel maar Colin, die achter hem reed, heeft de onderkant van zijn motor gezien toen die een paar meter door de lucht zweefde. Hij kon met zijn motor wel naar huis rijden maar zo ieyts gaat je natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Ik hoorde ook dat Rijk een andere motor had gekocht, een Kawasaki 1000cc. Sander gaat met 8 anderen naar Inzane Finland en zij plakken er een tocht van in totaal 3 weken naar de Noordkaap aan vast. Dat wordt natuurlijk een geweldige trip en ik ben reuze benieuwd naar foto’s en ervaringen. 
Een andere groep Benelux Riders gaat naar Torino in Italië voor een Treffen en die zullen ook veel plezier hebben. Volop Benelux Valkyries door heel Europa.
En zo hoort het ook.
Omdat er aan het einde van de dag regen werd voorspeld, zijn we rond 15:00 weer huiswaarts gereden en hebben het droog gehouden. LOL.
Ik wil Sander bedanken voor zijn inzet en gezelschap. Super.
En natuurlijk Karin en John voor de gastvrijheid en deze mooie motordag. Wij hebben ervan genoten en dat kunnen ze ons niet meer afpakken..
Beer#7609
Klik op foto
De lunch werd na een prachtige- en ‘scenic’ rit gebruikt in de Bison Ranch in Orchimont. Op een afgelegen plaats stond daar zowaar een kudde Bisons en was er door de eigenaar een ‘Western’ dorpje met Saloon, Teepees, drugstore en accommodatie gebouwd.
Zijn show werd voorafgegaan door een HAKA optreden waar Bobbie op de hak genomen werd, verzorgd door Colin en uitgevoerd door een 15-tal Lowlands leden. Alles volgens het ritueel en met strijdkleuren op. We hadden er serieus op geoefend, LOL. Grote hilariteit alom, natuurlijk. De volgende dag regende het en de meeste gasten brachten de dag door met een wandeling of een tochtje door de stad. Ivo ging samen met Anthony in Luik een andere helm kopen. Die twee zaten op dat gebied op dezelfde golflengte. s ‘Avonds werd er door het hotel een BBBQ georganiseerd, helaas nog steeds in de regen. Dat weerhield ons er niet van om weer twee sketches op te voeren. Bobbie had zijn ‘Bobbie’s Angels’ de laatste jaren verwaarloosd en ingeruild voor jongere dames, die hem assisteerden met het organiseren van meetings. Dat werd hem nu door Dianne, Leita en Rosanne ingepeperd en hij moest zijn gelofte hernieuwen. Daarna werd er een Lancaster act opgevoerd door 8-koppige bemanning. Uiteraard met leren kapjes uit die tijd. Ik had dat eens gezien in de officiersmess van de vliegbasis. Vier ervan fungeerden als RR Merlin motoren, kregen propellers en moesten het geluid van een motor nabootsen. De rest bestond uit wingcommander Bobbie als ‘captain’ met bijbehorende pet en checklist, engineer Dianne met gereedschap, Stef als navigator met kaart en Colin als ‘tailgunner’ met waterpistool. Na het opstarten en tijdsens de vlucht gebeuren er dan allerlei ‘nood’ situaties die door de crew op een hilarische manier worden opgelost. De apotheose bestond uit het afwerpen van een Dambuster bom, die bestond uit een kartonnen bomlichaam met als sub munitie 4 met water gevulde ballonnen. Na de noodzakelijke dweilbeurt was het hoog tijd voor de disco van Colin en het werd alweer heel gezellig en druk op de dansvloer. Op zondag na het ontbijt namen we afscheid van onze UK-vrienden en reden met droog en zonnig weer huiswaarts. De meeste Engelsen zouden op maandag naar Calais rijden om de tunnel te nemen. Ik wil Bobbie en zijn crew hartelijk danken voor deze gezellige bijeenkomst en 20-jarige UK Chapter verjaardagsfeestje. En Stef en Colin & Ingrid voor het faciliteren in België. We hebben allemaal geweldig genoten van het weerzien, sterke verhalen verteld en plannen gemaakt voor de toekomst.
Ik kreeg de ‘eer’ van Beer(tje) omdat ik de enige lady was van onze club, om een verslag over Inzane 2020-2022 Zwitserland te maken. Het was de eerste keer dat we naar een Inzane vertrokken met onze “baby” in de bus. Dit was voor ons even moeilijk omdat wij vonden dat dit voor ‘oude’ mensen was. Zo kunnen we toch genieten van onze Valk ter plaatse en kan Dirk zijn energie sparen. We vertrokken om 4.00 uur richting Lesin om daar om 14.15 aan te komen. Ivo en Ro waren al ter plaatse van de dag voordien. Ze hadden er samen al een kleine roadtrip op zitten. Zoals gewoonlijk trok Dirk eerst even langs de bar terwijl ik ons ging inschrijven en onze goodybag in ontvangst nam. Daarna lekker douchen en uitpakken. Later kwamen Stef en Anthony aan. Anthony was een dagje eerder vertrokken vanuit Tsjechië om met Stef samen te smelten in het Zwarte Woud. Nu was onze bende al compleet. Het weer was ondertussen 360 graden gedraaid. Van lichte- tot echt stortregen naar volle zon. Ons weekend mag beginnen. Jihaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!! 
s Avonds nog een beetje verbroederd en was er een Chapter meeting om 19.00 uur. Niet alle Presidents waren aanwezig dus werd deze op zaterdagavond even overgedaan. Na een goede nachtrust konden we kiezen uit 3 routes en wij kozen voor de 4de optie (lol) “the very special roadmaster Stefs routeke “. Uit ervaring weten we dat deze altijd super zijn.
En inderdaad wij reden van de ene col naar de andere, de ene nog mooier dan de andere (voor meer uitleg vraag Stefke). ‘s Middags hadden we een lunch stop boven op nen berg natuurlijk. Daar hebben we de beste, zuiverste koemelk ooit gedronken. We zaten dan ook “on the top of the world” (of toch bijna). Wie ooit Zwitserland nog eens bezoekt moet zeker deze plaats bezoeken. De toiletten zijn letterlijk in de koeienstal. We hebben wat afgelachen daar. Na een zalige rit kwamen we om 17.00 u terug aan in ons hotel. Douchke, nog even chillen buiten op de bank en gaan eten. Eten was super, de muziek iets minder. Het was zoiets in die aard van Oostenrijk misschien zelfs nog erger. Ik vond het eerder “rusthuis” muziek. In ieder geval niks voor mij maar iedereen zijn goesting want er werd wel op gedanst. Dan maar terug naar buiten waar we ons nog goed geamuseerd hebben met de betere muziek uit de soundbar van Ivo. Na weer een nachtje slapen en een heerlijk ontbijt stond er een gezamenlijke rit op het programma. Ze hadden te weinig Marchals daarom werden Stef en Anthony gedoopt tot ‘marchal of the day’. No problem for our guys they are used to that. We vertrokken rond 9.00 u met ongeveer 100 motoren. Het vertrek verliep vrij vlot. De eerste stop was rond de middag. We kregen daar heerlijke soep met brood en een drankje Meer moet dat niet zijn, het was echt heeeel lekker. Daarna reden we met de hele ploeg verder om rond 14.30 even halt te houden om iets te drinken. Ro en wij besloten verder te rijden richting Montreux om via de boulevard en een heel stuk langs Lac leman terug binnen door naar ons hotel te rijden. It was heaven zooooooooooo mooi.
Stef en Anthony moesten bij de rest blijven want de ploeg had hen echt nodig (zo bleek later letterlijk) De herder had blijkbaar zijn schapen niet in het oog want hij speelde ze allen kwijt. Hoe je dat doet is voor ons nog steeds een raadsel. Natuurlijk was onze roadmaster Stef er om dit “kleine” probleem op te lossen. De groep stopte nog even aan een heel mooie waterval die wij de dag voordien al gezien hadden. Om 19.00 u was het prijsuitreiking, kort en bondig. 14 landen waren er aanwezig en ongeveer 140 motoren. De Thorhammer werd doorgegeven aan Finland. Daarna eten en muziek. Live band van 2 personen echt goeie muziek maar hun pijp was al uit voor dat wij op dreef konden komen. Toch nog lekker gedanst en verzusterd met mijn Italiaans en Tsjechisch maatjes (hé boys). Fray en Fifi hebben op de dansvloer nog wat samen geswaffeld met hun gekregen koeienbel, echt goed gelachen. Het was top maar wat kort. Op zondag lekker ontbeten en om 8.00 vertrokken Stef, Ro en Ivo richting huis en Anthony naar zijn werk in Tsjechië. Wij reden door naar Belonga Mick in Frankrijk. Een Engelse valkrijder die daar een chambre d’hotes heeft. Daar verbleven we nog 3 nachten. We werden heel hartelijk ontvangen, super gegeten en heel mooi gereden.
Op maandag was ik jarig en kreeg ik zelfs een cadeautje en taart van hen, zo lief. Mick heeft ons die dag op sleeptouw genomen en heeft ons de mooiste plekken uit de streek laten zien. Ook de historische plaats Oradour-sur-Giane een dorp met een gruwelijk verleden in WOII. Deze werd helemaal platgebrand en de dorpelingen werden allen vermoord. Bleek later dat het dan nog het verkeerde dorp was. Kippenvel moment om nooit te vergeten. Op dinsdag deden we een ritje op ons zelf om op woensdag richting huis te rijden. Mick is echt een aanrader. Dit was echt één van de mooiste weken in jaren voor ons. Had er echt een beetje bang voor want was mee als enige lady. Mijn stapel boekjes die ik bij had, bleven onaangeroerd, dat zegt genoeg Ik voelde me echt “one of the guys “, daarvoor wil ik hen echt nog eens bedanken. Dus tot slot het was een mega, bangelijk, topweekend en week. De afwezigen hadden ongelijk. SEE YOU IN FINLAND!!!!!
Door Josette, waarvoor hartelijk dank
Klik op foto
Op 19 juni organiseerden Gerard en Jenneke weer een ouderwets gezellig samen toeren-rit. Het was vanwege de Corona virus restricties immers ruim 2 jaar geleden, dat er weer in groepsverband werd gereden. Het werd dan ook een zeer geslaagde dag met Romy & Ludo, Eric, Hans, Pascal, Steef, Stef, Hans & Sien, Bolle, Herman en Martin. Martin had ook meegeholpen aan het uitzetten van de rit! We hebben heerlijk samen gereden door het Limburgse en Brabantse land en iedereen vond het leuk om samen weer ‘gekacheld’ te hebben op de Nederlandse binnenwegen. Ik wil Gerard en Jenneke, Valkyrie Riders van het eerste uur, hartelijk danken voor deze fijne- en gezellige dag.
Beer#7609
Klik op foto
Na twee jaar pandemie en restricties was het weer hoog tijd voor een club treffen. Onze Engelse vrienden waren al een dag eerder het kanaal overgestoken en toen ik op vrijdagmorgen in Raalte aankwam, was het natuurlijk een gezellig weerzien. Het was het hele weekend geweldig mooi weer en Stef, de beste wegkapitein van Europa had een mooie tocht van 180 km uitgezet langs de nieuwe Vecht en Zwartsluis naar Giethoorn. Want Overijssel is natuurlijk een prachtig gebied om lekker te kunnen rijden en genieten en daar heeft hij volop gebruik van gemaakt. We passeerden allerlei variërende landschappen in voorjaarsbloei. Knap gedaan, Stef. Met hem heb ik 160.000 km en de mooiste plekjes van Finland tot Italië en alle landen daartussen gezien. In Giethoorn hebben we natuurlijk een rondvaart met een boot gemaakt en het was er uitzonderlijk rustig op de vaarten en meren. De aluminium boot was niet helemaal berekend op een, enigszins zware Valkyrie Rider en toen ik instapte kapseisde hij bijna, tot grote schrik- en later hilariteit van de zes inzittenden, LOL. Colin bleef achter om een oogje op de motoren te houden en had als service onze windschermen schoongemaakt toen we terugkwamen. Super, Colin. Jos en Hans waren eerder naar Raalte teruggereden om als ontvangstcomité te fungeren voor de 45 deelnemers. Weer in Raalte aangekomen, parkeerden we de motoren op de binnenplaats en werden we getrakteerd op een glas prosecco met 43 likeur en was het een hartelijk weerzien met oude bekenden en nieuwe leden. Ik kwam er ook Stuccie tegen die 8 maanden geleden in een ernstig ongeluk, buiten zijn schuld betrokken is geweest. Behoorlijk toegetakeld en zijn fraaie motor total loss. Alles is gelukkig inmiddels weer aan het genezen en zijn motor is weer helemaal opgeknapt en in oude glorie hersteld. Om 19.00 uur werd een bijzonder smakelijke BBQ opgediend, gevolgd door een gezellige avond waarbij volop werd gedanst op muziek van Colin. En natuurlijk werden er rondom de Valkyries weer de gebruikelijke sterke verhalen opgehangen. Steve had een bijzonder fraai exemplaar meegenomen, een echte Bumblebee. Na het ontbijt vertrokken we in twee groepen richting het pittoreske Urk, waar we een rondleiding kregen en in restaurant ‘Het Achterhuis’ werden getrakteerd op een lunch met uitzicht op het dorp. De route ging dit keer gedeeltelijk door Flevoland en via Elburg en Nunspeet terug naar het hotel. De avondmaaltijd werd weer buiten geserveerd. Helaas stond er nu een sterke- en koele wind waardoor veel deelnemers zich snel daarna naar binnen haastten. Ook ditmaal werd de muziek verzorgd door Colin en werd het weer een heel gezellige avond. Debbie was er nu ook bij en Anthony en Lonny waren met de auto gekomen. Anthony heeft, als een van de weinigen een heuse turbo op zijn Valkyrie gemonteerd en daar ruim 50.000 km veel plezier en heeeel veel vermogen mee gehad. Helaas hebben een tweetal zuigers het nu begeven en ligt zijn monster tijdelijk even uit elkaar. De volgende morgen namen we afscheid en reden weer huiswaarts. Ik wil Jos, Hans en Stef hartelijk bedanken voor de voortreffelijke organisatie van dit evenement wat jullie al jarenlang organiseren. Want dankzij actieve leden zoals jullie, die ook een volle baan hebben en er toch telkens weer moeite en tijd instoppen, is de VRCC Lowlands nog altijd springlevend. Ik hoop, en heb er alle vertrouwen in, dat dit mooie initiatief ook wordt gevolgd door anderen. Gerard en Jenneke hebben al plannen voor een leuk tochtje in ZO Brabant en wellicht worden er nog meer ritjes op de rails gezet voordat we elkaar weer terugzien in september in Houffalize.
Beer #7609
Klik op foto
Op deze schitterende 2e Paasdag met 22 graden in de zon was het weer een groot feest bij Bikers Best. Van 10:00 tot 17:00 uur was er livemuziek, het museum was natuurlijk open, lekkere koffie en ouderwetse gezelligheid. John en Karin hadden geweldig hun best gedaan om deze eerste paasparty na de coronapandemie een extra feestelijk tintje mee te geven. Er was aan alles gedacht om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Het duurde dan ook niet lang of de Hooge Hoek stond bomvol met Goldwings en Valkyries. In de zaak zag ik ook nog een mooie Honda Bagger staan. Sander en Beer stonden achter de VRCC-stand waar we vele oude bekenden en ook nieuwe leden uit België, Nederland en Duitsland konden verwelkomen en herinneringen ophalen.
Zoals beloofd, ging het fraaie restant aan nieuwe Valkyrie accessoires inderdaad voor een spotprijs van de hand. Ik heb zelf een set zwaar verchroomde Kuryakyn pegs gekocht voor € 30,- De dag vloog voorbij en we hebben met zijn allen genoten van deze bijeenkomst in Renswoude. Ik wil Bikers Best hartelijk bedanken voor deze fijne dag en Sander voor zijn medewerking, de gezelligheid en het transport van het promotiemateriaal met zijn aanhanger.
Beer # 7609
Klik op foto
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
Zondag 10 november was een stralende dag en Wouter besloot een ritje in ZO Brabant te maken. Kijk, dat is de spirit. Hans, Sander en ik waren ook van de partij en we hadden om 11 uur een rendez vous gepland bij McDonalds in Geldrop. Na een smakelijke kop koffie vertrokken we op een 140 km lange route door een omgeving in volle herfstkleuren. Lekker fris ook, het zou die dag zo’n 10 graden worden maar daar kun je je tegen kleden, nietwaar? Vanaf Geldrop reden we via Cranendonck naar Weert en staken bij Stamproy de Belgische grens over. Via Kinrooi naar Maaseik en over de Maas en het Julianakanaal weer naar Susteren en Maasbracht naar Nederweert en Meijel. Meks reed de route uit zijn hoofd en na anderhalf uur, dat was ook zo afgesproken, wisselde hij met Sander die een leuke binnendoor weg kende naar Café de Stoep in Meijel voor de lunch. Daar hebben we lekker gegeten en over motoren gepraat. Wat anders, LOL. Sander wist een leuk moto hotelletje in de Vogezen met Nederlandse eigenaren. Wellicht iets voor het volgende jaar. Dus hou de website in de gaten. Ik wil Meks hartelijk bedanken voor zijn initiatief en deze leuke tocht. We hebben er allemaal veel plezier aan gehad.
Beer # 7609
Klik op foto
Op deze, enigszins druilerige 20 oktober 2019 hadden Marlies en Sander de koffie en diverse vlaaien al op tafel staan toen ik arriveerde. Ik werd van harte welkom geheten en even later kwamen Ludo, Hans en Meks ook aan. Hans en Ludo waren samen twee weken geleden in een politie fuik gereden en bij de statische geluidsmeting werd er 4- en 5 dB te veel gemeten. Kinderachtig natuurlijk, voor deze geringe overschrijding temeer als je bedenkt dat veel lichtere HD’s zo’n 20dB meer mogen produceren. Volgens de huidige wet mogen motorfietsen, quote: ”in de nabijheid van de uitmonding van het uitlaatsysteem geen hoger geluidsniveau produceren dan de waarde die voor het voertuig is vermeld in het kentekenregister, vermeerderd met 2 dB(A)”, unquote. Enfin, Hans had er meteen langere dempingspijpjes in gemonteerd en ze konden allebei een week later al terecht bij de RDW. Dus ‘Loud Pipes Saves Lifes‘ wordt door Hermandad niet gewaardeerd en is tegenwoordig niet meer alleen een overtreding, maar een strafbaar feit. Hans had ook sinds kort iets nieuws, althans voor mij. Hij had zowel voor- als achter een camcorder ter grootte van een viltstift gemonteerd die automatisch aanging als het contact werd aangezet. De control box had hij onder het zadel zitten. We hebben later de beelden gezien en deze waren verassend goed van kwaliteit. Als je hem de volgende keer ziet, moet je het maar eens aan hem vragen. Na de smakelijke koffie en vlaai vertrokken we enroute. Meijel is prachtig gelegen, grenzend aan het natuurgebied ‘Grote Peel’. We reden over verharde boerenweggetjes richting Leudal, begroeid met grotendeels natuurlijk bos waarin ook de hazelaar, berk en wilg voorkomen. Extra mooi om in de herfst te zien. Na een uur kwamen we in Horn aan bij het museum Terug in de Tijd. Een heel leuk museum opgezet door een enthousiaste familie die ook de naastgelegen herberg uitbaat. Nadat we in de herberg koffie hadden gedronken, gingen we het museum binnen. In een grote loods stonden twee verdiepingen tjokvol met nostalgie. Nadat we een paar goede nummers op de Jukebox hadden geselecteerd, raakten we al snel in een geanimeerd gesprek met de eigenaar.
Het is echt een heel leuk museum en je ziet er allerhande dingen van de jaren vijftig en ouder, zoals oude huiskamers, winkels, drogisterijen, speelgoed van vroeger, tandartspraktijk, melkflessen van de Sierkan, een klaslokaal, een apotheek met medicijnen uit de oude doos, auto’s en nog veel meer uit grootmoeders tijd die jeugdherinneringen oproepen. Je kon het zo gek niet bedenken of het stond er. In de bioscoopzaal uit die tijd hebben we naar een optreden van Cliff Richard gekeken. In de herberg hebben we daarna een boerenomelet of spekpannenkoek genomen en daarna namen we afscheid van Meks, die andere verplichtingen had. We reden verder aan weerszijden van de Belgische grens over kleine grenswegen door het bosrijke gebied en uiteindelijk door de mooie omgeving zuid van Weert op deze 120 km lange route. Bij Sander en Marlies thuis hebben we de rest van de vlaai opgegeten, LOL. Ik wil Sander en Marlies hartelijk danken voor dit goede initiatief, het gastvrije onthaal en de mooie tocht. We hebben van deze dag genoten. Jullie zijn echte kanjers!
Beer # 7609
Klik op foto
