Gary Greaves kwam in 2010 door een tragische aanrijding met zijn off-the-road motor om het leven. Hij was een actieve Engelse VRCC biker die door zijn hartelijkheid, gevoel voor humor en charisma in binnen- en buitenland overal vrienden had. Op zaterdag 20 augustus 2011 werd er ter ere van zijn nagedachtenis een ride-out georganiseerd in Arundel, West Sussex. Namens de VRCC NL/B vertrokken Stefan en Sophie, Gerard, Jenneke met Lisanne en Beer op vrijdag naar Calais. Tijdens de oversteek van het kanaal begon de zon te schijnen en dit heeft het hele weekeinde geduurd. Fantastisch motorweer dus. In Dover aangekomen, volgden we onze roadmaster langs de kust naar het westen en stopten even aan het strand, waar de eerste badgasten zich al hadden geinstalleerd. Over een slingerende secundaire route door dit mooie historische landschap met zijn typisch Engelse hagen langs de weg, deden we vervolgens ‘The Long Man of Wilmington’ aan, een gigantische afbeelding van een man tegen een heuvel helling. http://www.sussexpast.co.uk/property/site.php?site_id=13 In de buurt van Arundel aangekomen, liet Stefan ons het kapelletje zien waar Gary destijds lag opgebaard. In het Hilton hotel aangekomen, werden we hartelijk begroet door onze UK motorvrienden en -kennissen. Ditmaal waren ook Pete (more danger) en Ian (La Prez) met hun dames van de partij. Jose had het vliegtuig genomen en sliep bij Carol. Er stonden ca. 45 Valkyries op de parkeerplaats, een machtig gezicht natuurlijk. Na eerst een paar biertjes te hebben genuttigd, kleedden we ons om en gingen aan tafel.
’s Avonds werd er nog gezellig bijgepraat en we gingen rond middernacht naar bed. De volgende morgen had Bobbie een fotograaf geregeld en iedereen werd met zijn motor op de foto gezet. De stoet ging, onder begeleiding van 2 marshallers naar Portsmouth, alwaar we via de buitenwijken bij de historische haven aankwamen. Een gigantisch openlucht museum met tal van historische schepen. http://www.timetravel-britain.com/articles/museums/portsmouth.shtml Gary had vroeger bij de Royal Navy gezeten en weleens gasten voor een etentje uitgenodigd in de mess- en lounge van de HMS Victory, het vlaggenschip van Lord Nelson in de slag bij Trafalgar. Onder veel bekijks van het bezoekende publiek werd er een foto van de Valkyries bij de HMS Victory gemaakt. Er gaat op dat moment natuurlijk wel wat door je heen, als je bent geselecteerd om met je Valkyrie te poseren voor Engeland’s beroemdste oorlogsbodem. Na deze indrukwekkende stop, reden we verder naar het Portchester kasteel. http://en.wikipedia.org/wiki/Portchester_Castle In het kerkje ervan (uit 1120 AD) heeft de uitvaart dienst van G
ary plaatsgevonden. Ditmaal werd er op de begraafplaats van het kerkje onder een eeuwenoude boom door de minister en aanwezigen kort gebeden ter nagedachtenis aan Gary en een bloemetje gelegd. Een heel emotioneel moment uiteraard, nog versterkt door het witte gewaad van de priesteres in het duister onder de eeuwenoude boom tussen de grafstenen. Toen we de stad Portsmouth weer uit waren, hebben we geluncht op een naburige heuvelrug waar je een mooi uitzicht had op de Solent en de stad. Het eerste officiële gedeelte was hiermee afgerond en we gingen verder op onze tocht door de heuvels van Hampshire en Sussex zoals Gary dat had gewild. Na deze mooie rit van ca. 150 km stopten we nog even bij een motor café terras voor een versnapering en keerden terug naar het hotel. Niet lang daarna toog iedereen naar een aparte bar, waar inmiddels ook de familie en andere gasten zich hadden verzameld. Het gezelschap bestond inmiddels uit ruim 150 personen. ’s Avonds nam het tweede officiële gedeelte een aanvang in een aparte zaal aan grote ronde tafels die op gepaste wijze waren versierd. De Valkyrie van Gary stond bij de entree geparkeerd. Tijdens de maaltijd hield Carol een toespraak en verzorgde de prijzen van de loterij. T.b.v. het kankerfonds wisselden 52 prijzen van eigenaar. Pete met zijn zweep zorgde voor een wervelende- en komische (more danger) show, waarbij zijn zweep korte metten maakte met iets wat Stefan tussen zijn benen had hangen. Daarna volgde er voor diegenen, die zich daarvoor hadden ingeschreven een afvalrace voor een speciale prijs. Om 22.00 uur trad de hoofdattractie op, een heuse Elvis imitator met geweldige, identieke stem. Ik vond hem bijzonder goed, en het leek of we ons 90 minuten in Las Vegas uit de jaren 70 bevonden. Al snel was de dansvloer gevuld en passeerden de vele bekende nummers de revue. Helaas voor de dames, gaf hij echter geen show met de heupen ten tonele. Na het diner werd er op het terras nog gegrapt en nagekaart tot een uur of 2. De volgende morgen namen we afscheid van Bob en onze andere Engelse vrienden en reden over de kronkel weggetjes terug naar Dover, ditmaal zo’n 50 km noordelijker dan de heenweg.
Het was nog steeds stralend weer en we hebben flink van de rit genoten. 
Voor de douane leek het nog even of Beer zijn papieren in het hotel had laten liggen, maar na alle zadeltassen en bagagetas grondig te hebben geleegd, bleken deze toch tevoorschijn te komen. De terugreis verliep voorspoedig en we kwamen rond 22.30 weer thuis. Gary’s memorial ride is een zeer geslaagd motor weekeinde geweest, waarin we met mooi weer veel hebben gereden en op gepaste wijze Gary hebben herdacht.
Beer # 7609
