Op deze schitterende 2e Paasdag met 22 graden in de zon was het weer een groot feest bij Bikers Best. Van 10:00 tot 17:00 uur was er livemuziek, het museum was natuurlijk open, lekkere koffie en ouderwetse gezelligheid. John en Karin hadden geweldig hun best gedaan om deze eerste paasparty na de coronapandemie een extra feestelijk tintje mee te geven. Er was aan alles gedacht om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken.

Het duurde dan ook niet lang of de Hooge Hoek stond bomvol met Goldwings en Valkyries. In de zaak zag ik ook nog een mooie Honda Bagger staan. Sander en Beer stonden achter de VRCC-stand waar we vele oude bekenden en ook nieuwe leden uit België, Nederland en Duitsland konden verwelkomen en herinneringen ophalen.
Zoals beloofd, ging het fraaie restant aan nieuwe Valkyrie accessoires inderdaad voor een spotprijs van de hand. Ik heb zelf een set zwaar verchroomde Kuryakyn pegs gekocht voor € 30,- De dag vloog voorbij en we hebben met zijn allen genoten van deze bijeenkomst in Renswoude. Ik wil Bikers Best hartelijk bedanken voor deze fijne dag en Sander voor zijn medewerking, de gezelligheid en het transport van het promotiemateriaal met zijn aanhanger.


Beer # 7609

Op deze, enigszins druilerige 20 oktober 2019 hadden Marlies en Sander de koffie en diverse vlaaien al op tafel staan toen ik arriveerde. Ik werd van harte welkom geheten en even later kwamen Ludo, Hans en Meks ook aan. Hans en Ludo waren samen twee weken geleden in een politie fuik gereden en bij de statische geluidsmeting werd er 4- en 5 dB te veel gemeten. Kinderachtig natuurlijk, voor deze geringe overschrijding temeer als je bedenkt dat veel lichtere HD’s zo’n 20dB meer mogen produceren. Volgens de huidige wet mogen motorfietsen, quote: ”in de nabijheid van de uitmonding van het uitlaatsysteem geen hoger geluidsniveau produceren dan de waarde die voor het voertuig is vermeld in het kentekenregister, vermeerderd met 2 dB(A)”, unquote. Enfin, Hans had er meteen langere dempingspijpjes in gemonteerd en ze konden allebei een week later al terecht bij de RDW. Dus ‘Loud Pipes Saves Lifes‘wordt door Hermandad niet gewaardeerd en is tegenwoordig niet meer alleen een overtreding, maar een strafbaar feit. Zie ook Geluid Hans had ook sinds kort iets nieuws, althans voor mij. Hij had zowel voor- als achter een camcorder ter grootte van een viltstift gemonteerd die automatisch aanging als het contact werd aangezet. De control box had hij onder het zadel zitten. We hebben later de beelden gezien en deze waren verassend goed van kwaliteit. Als je hem de volgende keer ziet, moet je het maar eens aan hem vragen. Na de smakelijke koffie en vlaai vertrokken we enroute. Meijel is prachtig gelegen, grenzend aan het natuurgebied ‘Grote Peel’. We reden over verharde boerenweggetjes richting Leudal, begroeid met grotendeels natuurlijk bos waarin ook de hazelaar, berk en wilg voorkomen. Extra mooi om in de herfst te zien. Na een uur kwamen we in Horn aan bij het museum Terug in de Tijd. Een heel leuk museum opgezet door een enthousiaste familie die ook de naastgelegen herberg uitbaat. Nadat we in de herberg koffie hadden gedronken, gingen we het museum binnen. In een grote loods stonden twee verdiepingen tjokvol met nostalgie. Nadat we een paar goede nummers op de Jukebox hadden geselecteerd, raakten we al snel in een geanimeerd gesprek met de eigenaar. Het is echt een heel leuk museum en je ziet er allerhande dingen van de jaren vijftig en ouder, zoals oude huiskamers, winkels, drogisterijen, speelgoed van vroeger, tandartspraktijk, melkflessen van de Sierkan, een klaslokaal, een apotheek met medicijnen uit de oude doos, auto’s en nog veel meer uit grootmoeders tijd die jeugdherinneringen oproepen. Je kon het zo gek niet bedenken of het stond er. In de bioscoopzaal uit die tijd hebben we naar een optreden van Cliff Richard gekeken. In de herberg hebben we daarna een boerenomelet of spekpannenkoek genomen en daarna namen we afscheid van Meks, die andere verplichtingen had. We reden verder aan weerszijden van de Belgische grens over kleine grenswegen door het bosrijke gebied en uiteindelijk door de mooie omgeving zuid van Weert op deze 120 km lange route. Bij Sander en Marlies thuis hebben we de rest van de vlaai opgegeten, LOL. Ik wil Sander en Marlies hartelijk danken voor dit goede initiatief, het gastvrije onthaal en de mooie tocht. We hebben van deze dag genoten. Jullie zijn echte kanjers!

Beer # 7609

Het (Engelstalige) verslag van dit Treffen vind je op de Amerikaanse VRCC website vanwege het feit dat het dit jaar 75 jaar geleden was dat de invasie in Normandië plaatsvond Verslag D-Day and Beyond

Ik wil Mike hartelijk danken voor het schrijven van het verslag. Super gedaan, Mike
Beer

Op 25 augustus 2019 was ik uitgenodigd door Ivo en Cella om mee te rijden met de Honda Valkyrie Riders Club met een Molentocht door het mooie Noorden. Ik rij zelf een Honda CB1000r dus was enig sinds sceptisch hoe ik verwelkomd zou worden tussen deze mannen met al die mooie valkyries, tevens was dit ook mijn 1e motortour. De scepsis was er overigens zo vanaf want ik werd fanatisch verwelkomd. Aan deze tocht deden Ivo, Romy en Ludo, Beer, Henk, Hilde en Cedric, Dita en Ronnie, Frank en Monique, Gerd, Hans, Dirk, John. Leo, Roelof, Rob en ik mee.
Ze gaven dat weekend tropische temperaturen op dus we waren verzekerd van prachtig weer. Zondag ochtend werden we hartelijk ontvangen bij Ivo en Cella thuis in het mooie Gorredijk met een heerlijke bak koffie en een plak heerlijke Friese suikerbrood, Nadat iedereen ze buik vol gegeten had, zijn we op pad gegaan met koppel van circa 20 enthousiaste motorrijders.
Na een klein uurtje rijden zijn we gestopt bij de eerste molen in (Houtzaagmolen) in IJLST) waar we tevens genoten hebben van een bak koffie met een appelpunt. Daarna weer op de motor gestapt en zijn we verder gereden door het Noorden, halverwege nog even gestopt langs het water om te genieten van het uitzicht en even af te koelen. In de middag hadden Ivo en Cella een lekkere lunch geregeld bij Eetcafé het Spoorzicht.

Nadat iedereen volgegeten was en bijgekomen van de toch wel tropische temperaturen zijn we begonnen aan onze laatste 100 km van de tour, De rit was vooraf uitgestippeld door Ivo en leidde ons door de binnenwegen van Friesland langs diverse mooie locaties met Molens. Einde middag reden we met toeval langs een ijssalon waar we toch even moesten stoppen met deze temperaturen is schepijs meer als welkom. Nadat iedereen zich voldaan had aan schepijs zijn we het laatste stuk teruggegaan over de snelweg om even lekker door te trappen en af te koelen in de rijwind, eenmaal aangekomen op onze eindbestemming werden we hartelijk ontvangen door Cella en onze persoonlijke kok Sander die de zich hele dag zich in het zweet gewerkt hadden om ons te voorzien van een complete BBQ met koud bier.




Al met al een fantastische tour met fantastische mensen die zeker voor herhaling vatbaar is, iedereen enorm bedankt voor de gastvrijheid en tot de volgende keer.

Mike de Bruijn

Op deze zondag 28 juli 2019 togen Hans, Ludo, Romy en ik naar MC Grathem (Noord Limburg) om daar aan de jaarlijkse Peelroute mee te doen. Na een periode van tropische temperaturen in heel Nederland was het gaan regenen en ook voor deze dag was regen voorspeld. Op de hele route zou het echter droog zijn met een aangename temperatuur van 20 graden. Het was alweer de 37ste keer dat deze, bij de KNMV aangemelde tocht werd gehouden en dat kon je wel merken want je kreeg op de 160km lange route de mooiste plekjes van de Peel te zien. Bij het aanmelden kreeg je voor 6 Euro bruine boterhammen met 2 gebakken eieren en een kop koffie. Er heerste een hartelijke en joviale sfeer onder de honderden deelnemers uit Nederland en België.
Nadat de route in het navigatiesysteem was geladen gingen we op weg. We hebben koffie gedronken aan de Maas en later nog een kleine maaltijd genuttigd aan de rand van de Grote Peel in Heusden. Zoals gezegd, de route was zeer fraai, het gezelschap buitengewoon en we hebben een fijne motordag gehad. Zeker voor herhaling vatbaar.

Beer # 7609

Hartmut ‘Bison’ Hein van het Faehre Langel Chapter uit Keulen is plotseling overleden. Hij kreeg een hartaanval toen hij op de motor wilde stappen. Hij wist zijn motor nog op de standaard te zetten en is toen met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Opname in de intensive care mocht niet meer baten en hij is een week later overleden.
Hartmut was een van de drijvende krachten achter de VRCC Germany en had veel gezag in het zgn ‘Rathaus’.
Als naburig Chapter hebben we onderling zowel voor- als achter de schermen veel contact met elkaar gehad en gezamenlijke projecten ondernomen. Je kon altijd op hem rekenen, hij was goudeerlijk, altijd loyaal en ging moeilijkheden niet uit de weg.
Ik was met Colin en Ingrid van VRCC Lowlands bij de herdenkingsdienst en het uitstrooien van zijn as. Het heeft bijna een maand geduurd omdat Hartmut in Nederland is gecremeerd. In Duitsland krijg je de urn namelijk niet mee. Daarna moest het stoffelijk overschot/ de as weer naar Duitsland. Altijd een hoop rompslomp en papierwerk. Een klein kerkje. Zijn motor stond er in de hoek met de urn erop. Er waren zo’n honderd Riders uit heel Duitsland bij aanwezig. De meesten stonden dan ook buiten. Er werd gebeden en een toespraak gehouden door de zoon van Hartmut en Pascal. De dienst eindigde met het branden van een kaarsje op het altaar en het nemen van afscheid bij de urn. Vervolgens ging iedereen in een lange stoet naar de ‘Stammtisch’ aan de Rijn waar Hartmut zijn as vanuit een speedboot werd uitgestrooid. Er waren twee doedelzak spelers aanwezig die voor stemmige muziek zorgden.
Ik heb nog nagepraat tot een uur of vijf en ging toen weer naar huis. Het zou vandaag in Keulen meer dan 40 graden worden.
Bison heeft zijn laatste reis gemaakt. Onze condoleances gaan uit naar Lissy, Gloria en Nick, zijn familie en vrienden. We wensen hen veel kracht toe in deze moeilijke periode. Rust in vrede, Bison. We zullen je niet vergeten.

Beer # 7609

Omdat Inzane dit jaar redelijk vroeg was hadden Hugo en Stefan besloten dit jaar er een Summermeeting te organiseren van 21 t/m 23 juni in het Vayamundo Hotel in Houffalize. Hulde aan deze twee Bikers met een hoofdletter. We weten immers allemaal dat in het organiseren van zo’n weekend veel vrije tijd en moeite gaat zitten. En met Hugo en Stef weet je dat je goed zit. Er kwamen ook maar liefst 39 Riders op af. Buiten de organisatoren waren Cor, Yvonne & Jos, Josee & Patrick, Josette & Dirk, Sander, Dita & Ronnie, Deborah & Robert, Arend-Jan & Duco, Romy & Ludo, Ingrid & Colin, Cella & Ivo, Monique & Hans, Kris & Nathalie, Evelyn & Pascale, Hans & Sien, Ivo & Cella, Anthony, Gerard & Jenneke, Beer (op zaterdag) en uit de UK Elaine & Andrew & Elaine, Bob & Diane en Chris van de partij. Ik kwam op zaterdag aan en je kon wel zien dat de sfeer er goed in zat. De locatie en accommodatie waren voortreffelijk en iedereen had het reuze naar de zin. Het was een van die voortreffelijke dagen om een ritje te maken. Helder, onbewolkt en een temperatuur die in de loop van de dag boven de 25 graden uitsteeg. Klokslag 10:00 uur vertrokken we op zaterdag voor een gezamenlijke rit door de omgeving olv onze Roadmaster. En wat voor rit, in een woord geweldig. Stef liet ons de mooiste plekjes van de Ardennen zien. De wegen waren met zorg uitgekozen. Fraaie vergezichten, kastelen en historische monumenten, bochtenwerk, veel lussen en wegen waarbij je de hele groep kon zien rijden en dat alles zonder hinderlijk verkeer, drempels of stoplichten. Onderweg passeerden we van die pittoreske, slaperige Waalse dorpjes met al even klinkende namen als Rochefort, Nassogne, Beauraing, Houyet, Hastière, Dinant en Yvoir. Ik heb werkelijk genoten van deze 215 km lange route die in een vlot tempo werd gereden. We maakten op regelmatige tijden enkele stops langs de kant van de weg en gingen lunchen in Pernode. Een bijzonder fraai dorp in Namen met nabijgelegen citadel, verschillende kastelen en de grotten van La Merveilleuse. We werden getrakteerd op een lekkere warme maaltijd op een terras met salade, gehaktballen in rozijnensaus en, natuurlijk Belgische frites. Top geregeld allemaal. Op de terugweg namen we afscheid van Gerard en Jenneke die op tijd thuis moesten zijn. Terug in het hotel hebben we gezellig op het terras nog wat zitten nakaarten over van alles en nog wat. Bobbie stuurt mij eerdaags wat verassende updates voor de website voor de Normandië tocht in September en Ludo is al in een vergevorderd stadium bij de invasie route op de terugweg. Dat wordt wederom een topper. Zorg dat je erbij bent! Voor het diner nam ik afscheid van het gezelschap en reed naar huis. Ik had een hele mooie dag gehad met meer dan 600 km op de klok. Super. Ik wil Hugo en Stefan namens alle deelnemers bedanken voor hun inzet en regelwerk. Het was echt super geregeld allemaal en ik heb ervan genoten. Ik vind het altijd heel fraai om zoveel Valkyries uit de Benelux (en UK, daar hebben we toch een bijzondere band mee) bij elkaar- en op de weg te zien. En dat staat altijd garant voor een gezellige tijd op de motor. Zorg dus dat je in september bij het Normandië weekend erbij bent.

Op zondag 2 juni hadden Gerard en Jenneke ons uitgenodigd om een ritje in hun omgeving door het mooie landschap van Peel en Maas te maken. Het was een van die perfecte dagen. Onbewolkt, goede zichten en de temperatuur zou zelfs oplopen naar 33 graden. Dus niet verkeerd dat we een groot gedeelte door de bossen en langs de oever van de Maas doorbrachten, waar een fris windje zorgde voor enige verkoeling. Onderweg naar de Oaje Stal kreeg ik evenwel panne met de aandrijving.
Gerard gebeld en jawel, binnen een kwartier stond Loek naast me met een aanhanger en hebben we mijn motor in Beringe weggezet. Super van je Loek, nogmaals hartelijk dank. In Beringe werd Ik uitgenodigd om de tweede Valkyrie van Gerard te nemen en zo de dag toch mee te kunnen maken. Hans Huijbers zou hem de volgende dag ophalen en kijken wat ermee aan de hand was. Bij zoveel hartelijkheid en hulp kan je niet anders dan weer een brede smile op je gezicht krijgen. Wat een fantastische groep mensen toch. Bovendien mocht ik van geluk spreken dat ik dit probleem met de aandrijving niet vorige week in Italië had gekregen.

Er stonden 23 motoren en het was er al gezellig druk. Ik heb nog snel een stuk heerlijke vlaai en koffie verorberd en daarna gingen we onroute. Lei en José uit Panningen reden voor de eerste keer mee. En ook Hans, Evelyn en Pascal, Jos en Yvonne, Hans en Sien, Henk , Johan en Ciska, Stef, Jack en zijn vrouw, Ronnie en Dita, Stuccie, Ludo en Romy, Eric, Colin en Ingrid, Anthony en Sander waren en allemaal bij. Zowaar een flinke stoet met Valkyries dus, WOW. Gerard liet ons een fraai stuk van de Grote Peel zien. Een hoogveengebied dat ooit door Antoon Coolen in Peelwerkers is beschreven als een mengeling van grootse, trage, romantische, vegatieve wording, van eenzaamheid, verlatenheid, barheid, barsheid, grauwheid en kommervol hard werken. De bomen en planten waren net uitgelopen en stonden er op zijn mooist bij. Na een tocht van anderhalf uur legden we aan in Broekhuizen bij een restaurant aan het veer.

Daar aan de waterkant lieten we ons de vooraf bestelde lunch goed smaken. Het was heel gezellig maar er werd een strak schema aangehouden dus staken we een uur later met het veer de Maas over richting Maasduinen. Eveneens een schitterend natuurpark rondom Bergen met zeldzame vegetatie, fauna en zelfs kraanvogels. Het was natuurlijk behoorlijk druk met fietsers en wandelaars maar zeker niet in die mate dat het onze rit verstoorde. Vervolgens reden we langs de Oostoever van de Maas langs een mooi kronkelweggetje weer naar het Zuiden. Je kon wel zien dat de hele route met zorg was uitgekozen. Ik woon er ook in de buurt en zelfs als je ernaar zou hebben gezocht, zou je zoveel van deze mooie weggetjes achter elkaar nooit hebben gevonden. Grote klasse, Gommans! We legden een uur later weer aan bij een gezellig restaurant voor een ijsje. Nou ja, zeg maar gerust een flinke coup die met deze temperatuur dankbaar en smakelijk naar binnen ging. In de buurt van Venlo gingen we de grote weg op om afscheid te nemen van enkele Riders die van ver kwamen. Toen was het nog een halfuurtje terug naar Beringe. Ik had vooraf Cynthia al geïnformeerd en zij kwam mij ophalen. We hebben nog gezellig wat zitten napraten onder het genot van een frisdrank of een alcoholvrij biertje.

Ik wil Gerard en Jenneke namens ons allemaal hartelijk bedanken voor deze schitterende motordag. We hebben genoten van de uitstekende organisatie en onthaal. Kei gezellig weer en fijn dat jullie dat voor ons hebben gedaan. In Peel en Maas hebben ze weer het geluid van een flinke groep Valkyries gehoord en ik hoop dat dit in 2019 nog op veel plaatsen in de Benelux zal gebeuren. Te beginnen in Houffalize van 21-23 juni. Je komt toch ook?

Beer #7609

De Italianen hadden besloten om deze Inzane op een toplocatie te houden, pal aan de Adriatische kust. Omdat de prijs van het hotel in juni zou verdubbelen, werd de datum op 23-26 mei gezet.
Ik vertrok samen met Ivo een paar dagen eerder naar Leipzig en Dresden omdat de weersvooruitzichten in het westen en in de Alpen regen voorspelde. Dit bleek een goede keus want het was schitterend weer. We bezochten er de binnensteden en (herbouwde) historische monumenten. Het rijden door Sachsen en de Harz is ultra relaxed. Het was rustig op de slingerende, goede wegen en overal waar je keek stonden uitgestrekte koolzaadvelden (ik denk voor biobrandstof) volop in bloei. De dorpen die we onderweg passeerden leken wel uitgestorven. We vervolgden onze weg door Tsjechië en Zuid Duitsland naar Italië waar intussen al zo’n 200 van de, in totaal 310 Valk Riders waren aangekomen. We werden hartelijk welkom geheten en togen naar de bar waar we vele vrienden en bekenden tegenkwamen. Van Benelux zijde waren er Kris en Nathalie, Christian en Fabienne en Dirk uit Holland. Die avond was er een optreden van een Italiaanse Queen coverband.
Werkelijk fenomenaal, deze Freddie Mercury. Ook de andere bandleden waren uitstekende musici en het ruim twee en een half uur durende repertoire met individuele solo’s was een geweldig groot succes. Schor van het meeschreeuwen en blèren en dansen ging ik die avond rond een uur of twee naar bed. Bellisima! Ivo had het wat later gemaakt waardoor ik de volgende dag alleen met een grote groep Riders een mooie rit door de bergen heb gemaakt naar San Leo en San Marino. Die avond, na een wederom zeer uitgebreide maaltijd werden we getrakteerd op een optreden van Bad Reputation, een Italiaanse meiden rockgroep met muziek uit de jaren ’80.
Spectaculair, zowel het figuur van de dames als de muziek. Het was het hele weekend schitterend weer met een sporadische bui in de bergen dus alle optredens werden buiten gehouden, op de patio van het hotel. Met professionele lichtshow en alles erop en eraan. Grote klasse.

Op zaterdag was er de traditionele groepsrit, wederom naar de bergen. Geëscorteerd door motorpolitie en ambulance reden we in totaal zo’n 160 km met een tussenstop voor een drankje en hapje en even daarna een Italiaanse 6 gangen lunch. Zelfs onze Duitse metgezellen moesten toegeven dat het hun te veel was, LOL. ’s Avonds was er een verkiezing van de mooiste Valkyrie, waarvoor zich 8 personen hadden opgegeven.
De eer viel te beurt aan Fifi met zijn ‘Six Shooter’. Inderdaad een hele fraaie- en knap gemodificeerde machine. Als ‘icing op de cake’ had hij o.a. de kop van vrijwel alle zichtbare bouten vervangen door 9mm pistool hulzen. Hij vertelde me dat hij thuis granaathulzen had liggen om als uitlaten te monteren maar daar nog geen tijd voor had gehad.
Tijdens de Rep Meeting werd afgesproken dat Zwitserland de volgende Inzane gaat organiseren. Dat zal plaatsvinden van 11-14 juni 2020 in Leysin, zo’n 20 km van het meer van Geneve. Er is een hotel gereserveerd met 120 kamers en uitwijk elders voor late boekingen. De Zwitsers zijn van plan enigszins van het standaard programma af te wijken en er een Zwitsers tintje aan te geven. Half september zullen zij met de Inzane 2020 website uitkomen op https://www.vrcc.ch/ Voor 2021 was Slowakije voorzien maar die vroegen om meer bedenktijd. In 2022 zal Allan Buhl van Denemarken Inzane organiseren. Ieder land kreeg een fraai metalen schild als aandenken. Die van ons is overgegaan in handen van Kris en Nathalie, die namens Lowlands de VRCC History film hebben gemaakt. Klasse, Kris. Door toedoen van Stefan van de Poel konden wij gratis een mooie VRCC klok aanbieden als dank voor de gastvrijheid. Super Stefan, bedankt. De avond werd afgesloten met een disco die tot in de late uurtjes duurde.
De Italianen hebben weer bewezen meesters te zijn in het organiseren van spectaculaire- en hartelijke evenementen. Toplocatie en mooi weer, fraai gebeid om te rijden, uitstekend hotel en bediening en geweldige entertainment. We hebben ervan genoten.
Op zondag namen we afscheid en reden in 2 dagen terug naar huis. Het was nu wel heel mooi weer in de bergen. We hebben er in 10 dagen meer dan 4000 geweldige kilometers opgezet.

Beer #7609

Ik was al op vrijdag uitgenodigd om ook op zaterdag mee te kunnen rijden met een aantal Duitsers, die Ivo en Cella voor deze tocht hadden uitgenodigd. Het weer was onbestendig maar zou op vrijdagmiddag en zaterdag droog blijven. Cella had een heerlijke soep en chili klaargemaakt en we brachten de avond door met de Duitsers. Er kwamen er oorspronkelijk zelfs uit Berlijn en Uelzen speciaal naar dit evenement. Zo zet je Gorredijk wel op de kaart, natuurlijk. Het was heel gezellig om een paar dagen met deze Duitsers op te trekken, temeer omdat ik ze normaal gesproken niet tegenkom omdat ze in onmin leven met de gevestigde VRCC in Duitsland. Andy, Janina en o.a. Ronnie en Dita en Hans Huijbers hadden echter afgezegd omdat de tocht vanwege de weersvooruitzichten was verplaatst naar zaterdag. Maar Ivo en Cella, Beer, Monique en Frank van Damme, Evelyn Huijbers en Pascal Witte, Dirk Bolland en Anne-Piet waren erbij. Samen met Michi en Denise, Frank, Jester, Ullie en Moni uit Duitsland. De Duitsers waren laat vertrokken en reden daarom ’s avonds dwars door flinke plensbuien. Mischi uit Uelzen kreeg in Groningen bovendien een lekke band met zijn sidecar en had geen reparatieset bij zich. Hij moest dus eerst terug naar huis om de band te repareren en kwam pas rond middernacht aan. Die avond heb ik me evengoed kostelijk geamuseerd en ik geloof dat ik rond een uur of drie ’s morgens naar bed ging. Die Berenburg gaat toch altijd harder en sneller dan je denkt, LOL. Ivo vertelde o.a. dat er momenteel ook een LED lamp voor de voorlamp is gemaakt met een traditionele H4 aansluiting. De opbrengst is een stuk meer dan de andere LED lampen op de markt en je hoeft hem dus alleen maar in de bestaande fitting te pluggen. Prijs ca 60 USD (vgl nieuwe LED koplamp unit van ca 500 USD). De volgende morgen rond half elf vertrokken we met mooi motorweer met 10 motoren en 12 Riders. Cella ging deze keer helaas om gezondheidsredenen niet mee. Vanaf Gorredijk begon de 180 km tocht naar het bruggetje bij Lidam over de Tjonger en langs de Nannewijd bij Heereveen over de Scharstebrug de Langwarderdijk op. Genieten van de slingerende dijkjes en hele mooie vergezichten natuurlijk van het Friese landschap, de koeien, molens, vaarten en pittoreske dorpjes waarvan ik de naam meteen weer vergeet. We stopten regelmatig bij een mooi punt om even een foto te nemen. Via de jachthaven van Langweer ging het verder langs het Koevordermeer en St Nicolaasga en de brug over de Follegasloot naar het Tjeukemeer. over de Veendijk en Grietendijk en Worstdijk naar Kuinre, Hammerdijk en de Blokzijlerdijk naar Blokzijl en de Vollenhoofsedijk naar het Zwartemeer. De route ging vervolgens weer terug naar het Noorden via Zwartsluis langs de Schutsloterwijde en over de dijk dwars door de Belterwijde naar Steenwijk en Noordwolde en Weststellingwerf en Oldeberkoop. Uiteindelijk reden we weer de Tjonger over naar Oudehorne en via Jubbega en Gorredijk. Aan leuke kilometers over de dijken geen gebrek dus. Voor de niet-locals grofweg door de Zuidwesthoek van Friesland in een driehoek Heereveen-Meppel-Steenwijk langs voornamelijk de meren daar. Rond half zes kwamen we weer bij Ivo en Cella thuis en daar stond alles al klaar voor de BBQ. En wat voor een BBQ! Ze hadden zichzelf op de Doalhof overtroffen met aan keur aan vlees, salades en (soft)drinks. Ivo had achter de BBQ zijn traditionele Harley Davidson short aangetrokken. Daar hoort vet op, zij hij met een veelzeggend gebaar. Het begon helaas al snel te regenen maar ook dat was geen probleem want in enkele minuten werd er een party tent met uitvouwbaar aluminium frame over de tafels heen gezet en zaten we lekker droog. Evelyn had intussen een vuurkorf aangestoken waar marshmallows op konden worden klaargemaakt. Rond een uur of 8 ’s avonds zag het er op buienalarm enigszins droog uit en ik besloot terug naar Gemert te rijden. We namen hartelijk afscheid en er waren inderdaad gedeeltes die droog waren maar ik was maar wat dankbaar voor de bak licht die ik voorin heb zitten. ’s Nachts door de plensregen rijden is toch niet mijn favoriete tijdsbesteding, LOL.
Zoals gezegd, de sfeer was goed en het gesprek ging weer ‘ouderwets’ over voornamelijk motoren. Ik raakte al snel aan de praat met Michi. Hij was sinds ik hem de vorige keer in 2011 bij het Mohnesee Treffen had ontmoet zo’n 80 kilo kwijtgeraakt door een maagband. Ik vond dat hij heel enthousiast- en goed bezig was met de Valkyrie en de mensen die erop rijden en zo kwam ik achter een aantal zaken die ik nog niet wist. Zo heeft hij een Valkyrie luchtballon besteld voor promotie doeleinden. Hij wordt als graag geziene gast uitgenodigd op de motorbeurzen in Berlijn en Hamburg en ondervindt daar door de bezoekers veel waardering. Hij heeft molycote pasta in kleine potjes gedaan (50 gram, genoeg voor een enkele achterwiel servicebeurt van 44 gram) omdat hij heeft ontdekt dat de molycote deeltjes op den duur hun werking verliezen bij blootstelling aan lucht. Met alle nare gevolgen voor de aandrijving van dien. In zijn bedrijf staat de allereerste Valkyrie die ooit is geproduceerd, met een VIN nummer van 00001. Hij heeft een nieuwe Goldwing Valkyrie proberen om te bouwen naar een model dat we allemaal willen maar dat is vanwege de vorm en ligging van het motorblok niet gelukt. Zo is er bv geen ruimte voor een radiator voor het blok en zijn er meer zaken die het ‘openwerken’ van het 1800 blok , dus zonder al die kunststof kappen in de weg staan. We waren het er allebei over eens dat het nieuwe model niet echt opzienbarend was en door Honda slecht werd gepromoot; in de USA is de nieuwprijs inmiddels gezakt tot zo’n 9000 Dollar en in Europa zijn ze helemaal niet aan de man gebracht. Dat zegt natuurlijk al genoeg. Hij heeft zojuist een ‘dry-ice’ reinigingsmachine aangeschaft waarmee je zonder water de Valkyrie brandschoon kunt maken. Zijn zoon werkt bij de onderzoeksafdeling van een verlichtingsfabriek in Duitsland. Daar is men o.a. bezig met de opvolger van de LED verlichting (iets met ionendeeltjes) voor o.a. BMW. Als ‘spin-off’ heeft hij bewerkstelligd dat hij nu een zelfde verlichting kan maken voor de Valkyrie, ook voor bv de richtingaanwijzers en het remlicht. Wat dit laatste aangaat, de bestaande Radianz LED verlichting voldoet namelijk niet aan de TUV eisen. Het verschil tussen gewoon- en remlicht is volgens de eisen niet sterk genoeg. Bovendien moeten de motor achter(knipper)lichten, willen zij een remfunctie krijgen, binnen de 18 cm van elkaar zijn geplaatst om te worden aangemerkt als ėėn remlicht. Voor veel van zijn klanten heeft hij de Valkyrie, al of niet customized, weer letterlijk in nieuwstaat gebracht. Alles, zowel inwendig als aan de buitenkant wat maar enigszins was versleten, werd vernieuwd. Daar hangt natuurlijk wel een prijskaartje aan maar daar staat tegenover dat de Valkyrie zoals wij die rijden, er nog steeds in volle glorie zal zijn als al die nieuwere motoren inmiddels lang het veld hebben moeten ruimen. En daar moet ik hem natuurlijk gelijk in geven. Hij heeft ook veel jongere klanten van rond de 30 jaar die zijn overgestapt naar een Valkyrie. Hij vindt dat, deels door de slechte promotie van Honda, het grote publiek opnieuw kennis moet maken met de Valkyrie en dan graag overstapt. Nu ik dit nalees, lijkt het net of ik promotie maak voor zijn bedrijf. Dat klinkt zo en zal ook wel zijn bedoeling zijn geweest. Ik, van mijn kant wil hier alleen maar het oprechte enthousiasme over de Valkyrie van de man aangeven. Iets wat ik een aantal jaren niet meer ben tegengekomen. Ik wil Cella en Ivo hartelijk bedanken voor hun gastvrijheid en tomeloze inzet om de Friesland tocht ieder jaar weer, tot een van de Valkyrie hoogtepunten te maken. Het is er altijd beregezellig, goed geregeld en alles wordt uit de kast getrokken. Geweldige mensen met een motorhart op de juiste plaats. Dank hiervoor.