Klik op foto

Na een jaar uitstel vanwege COVID was het nu zover. Van 30 augustus t/m 4 september vierde de UK Chapter haar 20-jarige bestaan in hotel Vayamundo in Houffalize. Deze schitterende locatie was gekozen omdat de accommodatie in België aanzienlijk goedkoper was dan in de UK. In tegenstelling tot EU Treffens, die van vrijdag tot zondag duren, begon deze viering op woensdag voor de Engelsen en ‘early birds’ en zij vertrokken weer op maandag. Ik vertrok op donderdag samen met Hans, Sander, Ludo en Romy en, nadat we via de A2 in België waren aangekomen, namen we nog voor Luik een klimmende- en bochtige route binnendoor naar Houffalize. Het was prachtig weer, 25 graden in de volle zon en we hadden dan ook veel plezier over alleen maar ‘kronkel’ wegen door de Ardennen. Ook de Belgische brandstofprijzen kwamen prettig over, super was er zo’n 45 cent goedkoper dan in Nederland. In Houffalize aangekomen, werden we door Ingrid, Yvonne en natuurlijk Dianne hartelijk welkom geheten en voorzien van een T-shirt met Bash-opdruk en welkomstdrankje. Super gedaan, dames! Het was een gezellig weerzien met vele vrienden en bekenden uit Wales en Engeland, Benelux, Duitsland en zelfs Günie en Petra uit Oostenrijk waren van de partij. Er waren 130 deelnemers aanwezig met 80 Valkyries, de een natuurlijk nog fraaier dan de andere. Cella had haar nieuwe NC750X (met Dual Clutch Transmission – DCT) bij zich en Romy een Vulcan. Ook Ian, een van de oprichters van de UK Chapter die ik al zeker 15 jaar niet meer had gezien, was weer aanwezig. Tijdens een bezoek aan de Daytona bikeweek kwamen zij in aanraking met de US Valkyrie community en startten toen hun eigen Chapter in de UK. Na de afhandeling door de Club- en hotelreceptie parkeerden we de motoren in de ruime ondergrondse garage. De avond werd met veel plezier tot in de late uurtjes doorgebracht. Op vrijdag werd er een gezamenlijke tocht gereden, die door Stef weer uitstekend was georganiseerd. Ivo ging tijdens de heenreis ‘rodeo’ met zijn Valkyrie. Hij belandde met zijn voorwiel in een groot gat in het wegdek en de motor steigerde waardoor de onderkant van achteren was te zien. De rijder werd gelanceerd en landde naast zijn motor op de grond. Gelukkig had hij, afgezien van spierpijn en de schrik, geen letsel. Alleen zijn helm vertoonde een scheur. Ook zijn motor bleek, wonderbaarlijk genoeg na inspectie niet erg veel schade te hebben en hij kon verder rijden.

De lunch werd na een prachtige- en ‘scenic’ rit gebruikt in de Bison Ranch in Orchimont. Op een afgelegen plaats stond daar zowaar een kudde Bisons en was er door de eigenaar een ‘Western’ dorpje met Saloon, Teepees, drugstore en accommodatie gebouwd.

Omdat de op weg ernaartoe veel grind lag, kon je de motor veilig verderop parkeren en je laten ophalen met een huifkar. We lieten ons een echte bison hamburger goed smaken en er werden natuurlijk heel veel foto’s genomen van deze bijzondere locatie. Geweldig, Stefan, om ons hier naartoe te brengen. Terug in het hotel konden we ons opfrissen en gingen na het diner een hele gezellige avond tegemoet. Dave, de fameuze Belgische gitarist/zanger/muzikant was wederom gevallen voor de charmes van Josette en zij had hem weten te contracteren voor de vrijdagavond. Zijn partner en hij vonden het zo leuk dat ze het hele weekend bleven. Onnodig te vermelden dat hij na middernacht en een paar borrels, pas echt op toeren kwam en weer een spetterend optreden ten gehore gaf. We hebben ons kostelijk met zijn muziek vermaakt op de dansvloer.

Zijn show werd voorafgegaan door een HAKA optreden waar Bobbie op de hak genomen werd, verzorgd door Colin en uitgevoerd door een 15-tal Lowlands leden. Alles volgens het ritueel en met strijdkleuren op. We hadden er serieus op geoefend, LOL. Grote hilariteit alom, natuurlijk. De volgende dag regende het en de meeste gasten brachten de dag door met een wandeling of een tochtje door de stad. Ivo ging samen met Anthony in Luik een andere helm kopen. Die twee zaten op dat gebied op dezelfde golflengte. s ‘Avonds werd er door het hotel een BBBQ georganiseerd, helaas nog steeds in de regen. Dat weerhield ons er niet van om weer twee sketches op te voeren. Bobbie had zijn ‘Bobbie’s Angels’ de laatste jaren verwaarloosd en ingeruild voor jongere dames, die hem assisteerden met het organiseren van meetings. Dat werd hem nu door Dianne, Leita en Rosanne ingepeperd en hij moest zijn gelofte hernieuwen. Daarna werd er een Lancaster act opgevoerd door 8-koppige bemanning. Uiteraard met leren kapjes uit die tijd. Ik had dat eens gezien in de officiersmess van de vliegbasis. Vier ervan fungeerden als RR Merlin motoren, kregen propellers en moesten het geluid van een motor nabootsen. De rest bestond uit wingcommander Bobbie als ‘captain’ met bijbehorende pet en checklist, engineer Dianne met gereedschap, Stef als navigator met kaart en Colin als ‘tailgunner’ met waterpistool. Na het opstarten en tijdsens de vlucht gebeuren er dan allerlei ‘nood’ situaties die door de crew op een hilarische manier worden opgelost. De apotheose bestond uit het afwerpen van een Dambuster bom, die bestond uit een kartonnen bomlichaam met als sub munitie 4 met water gevulde ballonnen. Na de noodzakelijke dweilbeurt was het hoog tijd voor de disco van Colin en het werd alweer heel gezellig en druk op de dansvloer. Op zondag na het ontbijt namen we afscheid van onze UK-vrienden en reden met droog en zonnig weer huiswaarts. De meeste Engelsen zouden op maandag naar Calais rijden om de tunnel te nemen. Ik wil Bobbie en zijn crew hartelijk danken voor deze gezellige bijeenkomst en 20-jarige UK Chapter verjaardagsfeestje. En Stef en Colin & Ingrid voor het faciliteren in België. We hebben allemaal geweldig genoten van het weerzien, sterke verhalen verteld en plannen gemaakt voor de toekomst.

Ik kreeg de ‘eer’ van Beer(tje) omdat ik de enige lady was van onze club, om een verslag over Inzane 2020-2022 Zwitserland te maken. Het was de eerste keer dat we naar een Inzane vertrokken met onze “baby” in de bus. Dit was voor ons even moeilijk omdat wij vonden dat dit voor ‘oude’ mensen was. Zo kunnen we toch genieten van onze Valk ter plaatse en kan Dirk zijn energie sparen. We vertrokken om 4.00 uur richting Lesin om daar om 14.15 aan te komen. Ivo en Ro waren al ter plaatse van de dag voordien. Ze hadden er samen al een kleine roadtrip op zitten. Zoals gewoonlijk trok Dirk eerst even langs de bar terwijl ik ons ging inschrijven en onze goodybag in ontvangst nam. Daarna lekker douchen en uitpakken. Later kwamen Stef en Anthony aan. Anthony was een dagje eerder vertrokken vanuit Tsjechië om met Stef samen te smelten in het Zwarte Woud. Nu was onze bende al compleet. Het weer was ondertussen 360 graden gedraaid. Van lichte- tot echt stortregen naar volle zon. Ons weekend mag beginnen. Jihaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!! s Avonds nog een beetje verbroederd en was er een Chapter meeting om 19.00 uur. Niet alle Presidents waren aanwezig dus werd deze op zaterdagavond even overgedaan. Na een goede nachtrust konden we kiezen uit 3 routes en wij kozen voor de 4de optie (lol) “the very special roadmaster Stefs routeke “. Uit ervaring weten we dat deze altijd super zijn.

En inderdaad wij reden van de ene col naar de andere, de ene nog mooier dan de andere (voor meer uitleg vraag Stefke). ‘s Middags hadden we een lunch stop boven op nen berg natuurlijk. Daar hebben we de beste, zuiverste koemelk ooit gedronken. We zaten dan ook “on the top of the world” (of toch bijna). Wie ooit Zwitserland nog eens bezoekt moet zeker deze plaats bezoeken. De toiletten zijn letterlijk in de koeienstal. We hebben wat afgelachen daar. Na een zalige rit kwamen we om 17.00 u terug aan in ons hotel. Douchke, nog even chillen buiten op de bank en gaan eten. Eten was super, de muziek iets minder. Het was zoiets in die aard van Oostenrijk misschien zelfs nog erger. Ik vond het eerder “rusthuis” muziek. In ieder geval niks voor mij maar iedereen zijn goesting want er werd wel op gedanst. Dan maar terug naar buiten waar we ons nog goed geamuseerd hebben met de betere muziek uit de soundbar van Ivo. Na weer een nachtje slapen en een heerlijk ontbijt stond er een gezamenlijke rit op het programma. Ze hadden te weinig Marchals daarom werden Stef en Anthony gedoopt tot ‘marchal of the day’. No problem for our guys they are used to that. We vertrokken rond 9.00 u met ongeveer 100 motoren. Het vertrek verliep vrij vlot. De eerste stop was rond de middag. We kregen daar heerlijke soep met brood en een drankje Meer moet dat niet zijn, het was echt heeeel lekker. Daarna reden we met de hele ploeg verder om rond 14.30 even halt te houden om iets te drinken. Ro en wij besloten verder te rijden richting Montreux om via de boulevard en een heel stuk langs Lac leman terug binnen door naar ons hotel te rijden. It was heaven zooooooooooo mooi.
Stef en Anthony moesten bij de rest blijven want de ploeg had hen echt nodig (zo bleek later letterlijk) De herder had blijkbaar zijn schapen niet in het oog want hij speelde ze allen kwijt. Hoe je dat doet is voor ons nog steeds een raadsel. Natuurlijk was onze roadmaster Stef er om dit “kleine” probleem op te lossen. De groep stopte nog even aan een heel mooie waterval die wij de dag voordien al gezien hadden. Om 19.00 u was het prijsuitreiking, kort en bondig. 14 landen waren er aanwezig en ongeveer 140 motoren. De Thorhammer werd doorgegeven aan Finland. Daarna eten en muziek. Live band van 2 personen echt goeie muziek maar hun pijp was al uit voor dat wij op dreef konden komen. Toch nog lekker gedanst en verzusterd met mijn Italiaans en Tsjechisch maatjes (hé boys). Fray en Fifi hebben op de dansvloer nog wat samen geswaffeld met hun gekregen koeienbel, echt goed gelachen. Het was top maar wat kort. Op zondag lekker ontbeten en om 8.00 vertrokken Stef, Ro en Ivo richting huis en Anthony naar zijn werk in Tsjechië. Wij reden door naar Belonga Mick in Frankrijk. Een Engelse valkrijder die daar een chambre d’hotes heeft. Daar verbleven we nog 3 nachten. We werden heel hartelijk ontvangen, super gegeten en heel mooi gereden.
Op maandag was ik jarig en kreeg ik zelfs een cadeautje en taart van hen, zo lief. Mick heeft ons die dag op sleeptouw genomen en heeft ons de mooiste plekken uit de streek laten zien. Ook de historische plaats Oradour-sur-Giane een dorp met een gruwelijk verleden in WOII. Deze werd helemaal platgebrand en de dorpelingen werden allen vermoord. Bleek later dat het dan nog het verkeerde dorp was. Kippenvel moment om nooit te vergeten. Op dinsdag deden we een ritje op ons zelf om op woensdag richting huis te rijden. Mick is echt een aanrader. Dit was echt één van de mooiste weken in jaren voor ons. Had er echt een beetje bang voor want was mee als enige lady. Mijn stapel boekjes die ik bij had, bleven onaangeroerd, dat zegt genoeg Ik voelde me echt “one of the guys “, daarvoor wil ik hen echt nog eens bedanken. Dus tot slot het was een mega, bangelijk, topweekend en week. De afwezigen hadden ongelijk. SEE YOU IN FINLAND!!!!!

Door Josette, waarvoor hartelijk dank

Klik op foto

Op 19 juni organiseerden Gerard en Jenneke weer een ouderwets gezellig samen toeren-rit. Het was vanwege de Corona virus restricties immers ruim 2 jaar geleden, dat er weer in groepsverband werd gereden. Het werd dan ook een zeer geslaagde dag met Romy & Ludo, Eric, Hans, Pascal, Steef, Stef, Hans & Sien, Bolle, Herman en Martin. Martin had ook meegeholpen aan het uitzetten van de rit! We hebben heerlijk samen gereden door het Limburgse en Brabantse land en iedereen vond het leuk om samen weer ‘gekacheld’ te hebben op de Nederlandse binnenwegen. Ik wil Gerard en Jenneke, Valkyrie Riders van het eerste uur, hartelijk danken voor deze fijne- en gezellige dag.

Klik op foto

Na twee jaar pandemie en restricties was het weer hoog tijd voor een club treffen. Onze Engelse vrienden waren al een dag eerder het kanaal overgestoken en toen ik op vrijdagmorgen in Raalte aankwam, was het natuurlijk een gezellig weerzien. Het was het hele weekend geweldig mooi weer en Stef, de beste wegkapitein van Europa had een mooie tocht van 180 km uitgezet langs de nieuwe Vecht en Zwartsluis naar Giethoorn. Want Overijssel is natuurlijk een prachtig gebied om lekker te kunnen rijden en genieten en daar heeft hij volop gebruik van gemaakt. We passeerden allerlei variërende landschappen in voorjaarsbloei. Knap gedaan, Stef. Met hem heb ik 160.000 km en de mooiste plekjes van Finland tot Italië en alle landen daartussen gezien. In Giethoorn hebben we natuurlijk een rondvaart met een boot gemaakt en het was er uitzonderlijk rustig op de vaarten en meren. De aluminium boot was niet helemaal berekend op een, enigszins zware Valkyrie Rider en toen ik instapte kapseisde hij bijna, tot grote schrik- en later hilariteit van de zes inzittenden, LOL. Colin bleef achter om een oogje op de motoren te houden en had als service onze windschermen schoongemaakt toen we terugkwamen. Super, Colin. Jos en Hans waren eerder naar Raalte teruggereden om als ontvangstcomité te fungeren voor de 45 deelnemers. Weer in Raalte aangekomen, parkeerden we de motoren op de binnenplaats en werden we getrakteerd op een glas prosecco met 43 likeur en was het een hartelijk weerzien met oude bekenden en nieuwe leden. Ik kwam er ook Stuccie tegen die 8 maanden geleden in een ernstig ongeluk, buiten zijn schuld betrokken is geweest. Behoorlijk toegetakeld en zijn fraaie motor total loss. Alles is gelukkig inmiddels weer aan het genezen en zijn motor is weer helemaal opgeknapt en in oude glorie hersteld. Om 19.00 uur werd een bijzonder smakelijke BBQ opgediend, gevolgd door een gezellige avond waarbij volop werd gedanst op muziek van Colin. En natuurlijk werden er rondom de Valkyries weer de gebruikelijke sterke verhalen opgehangen. Steve had een bijzonder fraai exemplaar meegenomen, een echte Bumblebee. Na het ontbijt vertrokken we in twee groepen richting het pittoreske Urk, waar we een rondleiding kregen en in restaurant ‘Het Achterhuis’ werden getrakteerd op een lunch met uitzicht op het dorp. De route ging dit keer gedeeltelijk door Flevoland en via Elburg en Nunspeet terug naar het hotel. De avondmaaltijd werd weer buiten geserveerd. Helaas stond er nu een sterke- en koele wind waardoor veel deelnemers zich snel daarna naar binnen haastten. Ook ditmaal werd de muziek verzorgd door Colin en werd het weer een heel gezellige avond. Debbie was er nu ook bij en Anthony en Lonny waren met de auto gekomen. Anthony heeft, als een van de weinigen een heuse turbo op zijn Valkyrie gemonteerd en daar ruim 50.000 km veel plezier en heeeel veel vermogen mee gehad. Helaas hebben een tweetal zuigers het nu begeven en ligt zijn monster tijdelijk even uit elkaar. De volgende morgen namen we afscheid en reden weer huiswaarts. Ik wil Jos, Hans en Stef hartelijk bedanken voor de voortreffelijke organisatie van dit evenement wat jullie al jarenlang organiseren. Want dankzij actieve leden zoals jullie, die ook een volle baan hebben en er toch telkens weer moeite en tijd instoppen, is de VRCC Lowlands nog altijd springlevend. Ik hoop, en heb er alle vertrouwen in, dat dit mooie initiatief ook wordt gevolgd door anderen. Gerard en Jenneke hebben al plannen voor een leuk tochtje in ZO Brabant en wellicht worden er nog meer ritjes op de rails gezet voordat we elkaar weer terugzien in september in Houffalize. Beer #7609

Klik op foto