Op deze zondag 28 juli 2019 togen Hans, Ludo, Romy en ik naar MC Grathem (Noord Limburg) om daar aan de jaarlijkse Peelroute mee te doen. Na een periode van tropische temperaturen in heel Nederland was het gaan regenen en ook voor deze dag was regen voorspeld. Op de hele route zou het echter droog zijn met een aangename temperatuur van 20 graden. Het was alweer de 37ste keer dat deze, bij de KNMV aangemelde tocht werd gehouden en dat kon je wel merken want je kreeg op de 160km lange route de mooiste plekjes van de Peel te zien. Bij het aanmelden kreeg je voor 6 Euro bruine boterhammen met 2 gebakken eieren en een kop koffie. Er heerste een hartelijke en joviale sfeer onder de honderden deelnemers uit Nederland en België.
Nadat de route in het navigatiesysteem was geladen gingen we op weg. We hebben koffie gedronken aan de Maas en later nog een kleine maaltijd genuttigd aan de rand van de Grote Peel in Heusden. Zoals gezegd, de route was zeer fraai, het gezelschap buitengewoon en we hebben een fijne motordag gehad. Zeker voor herhaling vatbaar.

Beer # 7609

Hartmut ‘Bison’ Hein van het Faehre Langel Chapter uit Keulen is plotseling overleden. Hij kreeg een hartaanval toen hij op de motor wilde stappen. Hij wist zijn motor nog op de standaard te zetten en is toen met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Opname in de intensive care mocht niet meer baten en hij is een week later overleden.
Hartmut was een van de drijvende krachten achter de VRCC Germany en had veel gezag in het zgn ‘Rathaus’.
Als naburig Chapter hebben we onderling zowel voor- als achter de schermen veel contact met elkaar gehad en gezamenlijke projecten ondernomen. Je kon altijd op hem rekenen, hij was goudeerlijk, altijd loyaal en ging moeilijkheden niet uit de weg.
Ik was met Colin en Ingrid van VRCC Lowlands bij de herdenkingsdienst en het uitstrooien van zijn as. Het heeft bijna een maand geduurd omdat Hartmut in Nederland is gecremeerd. In Duitsland krijg je de urn namelijk niet mee. Daarna moest het stoffelijk overschot/ de as weer naar Duitsland. Altijd een hoop rompslomp en papierwerk. Een klein kerkje. Zijn motor stond er in de hoek met de urn erop. Er waren zo’n honderd Riders uit heel Duitsland bij aanwezig. De meesten stonden dan ook buiten. Er werd gebeden en een toespraak gehouden door de zoon van Hartmut en Pascal. De dienst eindigde met het branden van een kaarsje op het altaar en het nemen van afscheid bij de urn. Vervolgens ging iedereen in een lange stoet naar de ‘Stammtisch’ aan de Rijn waar Hartmut zijn as vanuit een speedboot werd uitgestrooid. Er waren twee doedelzak spelers aanwezig die voor stemmige muziek zorgden.
Ik heb nog nagepraat tot een uur of vijf en ging toen weer naar huis. Het zou vandaag in Keulen meer dan 40 graden worden.
Bison heeft zijn laatste reis gemaakt. Onze condoleances gaan uit naar Lissy, Gloria en Nick, zijn familie en vrienden. We wensen hen veel kracht toe in deze moeilijke periode. Rust in vrede, Bison. We zullen je niet vergeten.

Beer # 7609

Omdat Inzane dit jaar redelijk vroeg was hadden Hugo en Stefan besloten dit jaar er een Summermeeting te organiseren van 21 t/m 23 juni in het Vayamundo Hotel in Houffalize. Hulde aan deze twee Bikers met een hoofdletter. We weten immers allemaal dat in het organiseren van zo’n weekend veel vrije tijd en moeite gaat zitten. En met Hugo en Stef weet je dat je goed zit. Er kwamen ook maar liefst 39 Riders op af. Buiten de organisatoren waren Cor, Yvonne & Jos, Josee & Patrick, Josette & Dirk, Sander, Dita & Ronnie, Deborah & Robert, Arend-Jan & Duco, Romy & Ludo, Ingrid & Colin, Cella & Ivo, Monique & Hans, Kris & Nathalie, Evelyn & Pascale, Hans & Sien, Ivo & Cella, Anthony, Gerard & Jenneke, Beer (op zaterdag) en uit de UK Elaine & Andrew & Elaine, Bob & Diane en Chris van de partij. Ik kwam op zaterdag aan en je kon wel zien dat de sfeer er goed in zat. De locatie en accommodatie waren voortreffelijk en iedereen had het reuze naar de zin. Het was een van die voortreffelijke dagen om een ritje te maken. Helder, onbewolkt en een temperatuur die in de loop van de dag boven de 25 graden uitsteeg. Klokslag 10:00 uur vertrokken we op zaterdag voor een gezamenlijke rit door de omgeving olv onze Roadmaster. En wat voor rit, in een woord geweldig. Stef liet ons de mooiste plekjes van de Ardennen zien. De wegen waren met zorg uitgekozen. Fraaie vergezichten, kastelen en historische monumenten, bochtenwerk, veel lussen en wegen waarbij je de hele groep kon zien rijden en dat alles zonder hinderlijk verkeer, drempels of stoplichten. Onderweg passeerden we van die pittoreske, slaperige Waalse dorpjes met al even klinkende namen als Rochefort, Nassogne, Beauraing, Houyet, Hastière, Dinant en Yvoir. Ik heb werkelijk genoten van deze 215 km lange route die in een vlot tempo werd gereden. We maakten op regelmatige tijden enkele stops langs de kant van de weg en gingen lunchen in Pernode. Een bijzonder fraai dorp in Namen met nabijgelegen citadel, verschillende kastelen en de grotten van La Merveilleuse. We werden getrakteerd op een lekkere warme maaltijd op een terras met salade, gehaktballen in rozijnensaus en, natuurlijk Belgische frites. Top geregeld allemaal. Op de terugweg namen we afscheid van Gerard en Jenneke die op tijd thuis moesten zijn. Terug in het hotel hebben we gezellig op het terras nog wat zitten nakaarten over van alles en nog wat. Bobbie stuurt mij eerdaags wat verassende updates voor de website voor de Normandië tocht in September en Ludo is al in een vergevorderd stadium bij de invasie route op de terugweg. Dat wordt wederom een topper. Zorg dat je erbij bent! Voor het diner nam ik afscheid van het gezelschap en reed naar huis. Ik had een hele mooie dag gehad met meer dan 600 km op de klok. Super. Ik wil Hugo en Stefan namens alle deelnemers bedanken voor hun inzet en regelwerk. Het was echt super geregeld allemaal en ik heb ervan genoten. Ik vind het altijd heel fraai om zoveel Valkyries uit de Benelux (en UK, daar hebben we toch een bijzondere band mee) bij elkaar- en op de weg te zien. En dat staat altijd garant voor een gezellige tijd op de motor. Zorg dus dat je in september bij het Normandië weekend erbij bent.

Op zondag 2 juni hadden Gerard en Jenneke ons uitgenodigd om een ritje in hun omgeving door het mooie landschap van Peel en Maas te maken. Het was een van die perfecte dagen. Onbewolkt, goede zichten en de temperatuur zou zelfs oplopen naar 33 graden. Dus niet verkeerd dat we een groot gedeelte door de bossen en langs de oever van de Maas doorbrachten, waar een fris windje zorgde voor enige verkoeling. Onderweg naar de Oaje Stal kreeg ik evenwel panne met de aandrijving.
Gerard gebeld en jawel, binnen een kwartier stond Loek naast me met een aanhanger en hebben we mijn motor in Beringe weggezet. Super van je Loek, nogmaals hartelijk dank. In Beringe werd Ik uitgenodigd om de tweede Valkyrie van Gerard te nemen en zo de dag toch mee te kunnen maken. Hans Huijbers zou hem de volgende dag ophalen en kijken wat ermee aan de hand was. Bij zoveel hartelijkheid en hulp kan je niet anders dan weer een brede smile op je gezicht krijgen. Wat een fantastische groep mensen toch. Bovendien mocht ik van geluk spreken dat ik dit probleem met de aandrijving niet vorige week in Italië had gekregen.

Er stonden 23 motoren en het was er al gezellig druk. Ik heb nog snel een stuk heerlijke vlaai en koffie verorberd en daarna gingen we onroute. Lei en José uit Panningen reden voor de eerste keer mee. En ook Hans, Evelyn en Pascal, Jos en Yvonne, Hans en Sien, Henk , Johan en Ciska, Stef, Jack en zijn vrouw, Ronnie en Dita, Stuccie, Ludo en Romy, Eric, Colin en Ingrid, Anthony en Sander waren en allemaal bij. Zowaar een flinke stoet met Valkyries dus, WOW. Gerard liet ons een fraai stuk van de Grote Peel zien. Een hoogveengebied dat ooit door Antoon Coolen in Peelwerkers is beschreven als een mengeling van grootse, trage, romantische, vegatieve wording, van eenzaamheid, verlatenheid, barheid, barsheid, grauwheid en kommervol hard werken. De bomen en planten waren net uitgelopen en stonden er op zijn mooist bij. Na een tocht van anderhalf uur legden we aan in Broekhuizen bij een restaurant aan het veer.

Daar aan de waterkant lieten we ons de vooraf bestelde lunch goed smaken. Het was heel gezellig maar er werd een strak schema aangehouden dus staken we een uur later met het veer de Maas over richting Maasduinen. Eveneens een schitterend natuurpark rondom Bergen met zeldzame vegetatie, fauna en zelfs kraanvogels. Het was natuurlijk behoorlijk druk met fietsers en wandelaars maar zeker niet in die mate dat het onze rit verstoorde. Vervolgens reden we langs de Oostoever van de Maas langs een mooi kronkelweggetje weer naar het Zuiden. Je kon wel zien dat de hele route met zorg was uitgekozen. Ik woon er ook in de buurt en zelfs als je ernaar zou hebben gezocht, zou je zoveel van deze mooie weggetjes achter elkaar nooit hebben gevonden. Grote klasse, Gommans! We legden een uur later weer aan bij een gezellig restaurant voor een ijsje. Nou ja, zeg maar gerust een flinke coup die met deze temperatuur dankbaar en smakelijk naar binnen ging. In de buurt van Venlo gingen we de grote weg op om afscheid te nemen van enkele Riders die van ver kwamen. Toen was het nog een halfuurtje terug naar Beringe. Ik had vooraf Cynthia al geïnformeerd en zij kwam mij ophalen. We hebben nog gezellig wat zitten napraten onder het genot van een frisdrank of een alcoholvrij biertje.

Ik wil Gerard en Jenneke namens ons allemaal hartelijk bedanken voor deze schitterende motordag. We hebben genoten van de uitstekende organisatie en onthaal. Kei gezellig weer en fijn dat jullie dat voor ons hebben gedaan. In Peel en Maas hebben ze weer het geluid van een flinke groep Valkyries gehoord en ik hoop dat dit in 2019 nog op veel plaatsen in de Benelux zal gebeuren. Te beginnen in Houffalize van 21-23 juni. Je komt toch ook?

Beer #7609

De Italianen hadden besloten om deze Inzane op een toplocatie te houden, pal aan de Adriatische kust. Omdat de prijs van het hotel in juni zou verdubbelen, werd de datum op 23-26 mei gezet.
Ik vertrok samen met Ivo een paar dagen eerder naar Leipzig en Dresden omdat de weersvooruitzichten in het westen en in de Alpen regen voorspelde. Dit bleek een goede keus want het was schitterend weer. We bezochten er de binnensteden en (herbouwde) historische monumenten. Het rijden door Sachsen en de Harz is ultra relaxed. Het was rustig op de slingerende, goede wegen en overal waar je keek stonden uitgestrekte koolzaadvelden (ik denk voor biobrandstof) volop in bloei. De dorpen die we onderweg passeerden leken wel uitgestorven. We vervolgden onze weg door Tsjechië en Zuid Duitsland naar Italië waar intussen al zo’n 200 van de, in totaal 310 Valk Riders waren aangekomen. We werden hartelijk welkom geheten en togen naar de bar waar we vele vrienden en bekenden tegenkwamen. Van Benelux zijde waren er Kris en Nathalie, Christian en Fabienne en Dirk uit Holland. Die avond was er een optreden van een Italiaanse Queen coverband.
Werkelijk fenomenaal, deze Freddie Mercury. Ook de andere bandleden waren uitstekende musici en het ruim twee en een half uur durende repertoire met individuele solo’s was een geweldig groot succes. Schor van het meeschreeuwen en blèren en dansen ging ik die avond rond een uur of twee naar bed. Bellisima! Ivo had het wat later gemaakt waardoor ik de volgende dag alleen met een grote groep Riders een mooie rit door de bergen heb gemaakt naar San Leo en San Marino. Die avond, na een wederom zeer uitgebreide maaltijd werden we getrakteerd op een optreden van Bad Reputation, een Italiaanse meiden rockgroep met muziek uit de jaren ’80.
Spectaculair, zowel het figuur van de dames als de muziek. Het was het hele weekend schitterend weer met een sporadische bui in de bergen dus alle optredens werden buiten gehouden, op de patio van het hotel. Met professionele lichtshow en alles erop en eraan. Grote klasse.

Op zaterdag was er de traditionele groepsrit, wederom naar de bergen. Geëscorteerd door motorpolitie en ambulance reden we in totaal zo’n 160 km met een tussenstop voor een drankje en hapje en even daarna een Italiaanse 6 gangen lunch. Zelfs onze Duitse metgezellen moesten toegeven dat het hun te veel was, LOL. ’s Avonds was er een verkiezing van de mooiste Valkyrie, waarvoor zich 8 personen hadden opgegeven.
De eer viel te beurt aan Fifi met zijn ‘Six Shooter’. Inderdaad een hele fraaie- en knap gemodificeerde machine. Als ‘icing op de cake’ had hij o.a. de kop van vrijwel alle zichtbare bouten vervangen door 9mm pistool hulzen. Hij vertelde me dat hij thuis granaathulzen had liggen om als uitlaten te monteren maar daar nog geen tijd voor had gehad.
Tijdens de Rep Meeting werd afgesproken dat Zwitserland de volgende Inzane gaat organiseren. Dat zal plaatsvinden van 11-14 juni 2020 in Leysin, zo’n 20 km van het meer van Geneve. Er is een hotel gereserveerd met 120 kamers en uitwijk elders voor late boekingen. De Zwitsers zijn van plan enigszins van het standaard programma af te wijken en er een Zwitsers tintje aan te geven. Half september zullen zij met de Inzane 2020 website uitkomen op https://www.vrcc.ch/ Voor 2021 was Slowakije voorzien maar die vroegen om meer bedenktijd. In 2022 zal Allan Buhl van Denemarken Inzane organiseren. Ieder land kreeg een fraai metalen schild als aandenken. Die van ons is overgegaan in handen van Kris en Nathalie, die namens Lowlands de VRCC History film hebben gemaakt. Klasse, Kris. Door toedoen van Stefan van de Poel konden wij gratis een mooie VRCC klok aanbieden als dank voor de gastvrijheid. Super Stefan, bedankt. De avond werd afgesloten met een disco die tot in de late uurtjes duurde.
De Italianen hebben weer bewezen meesters te zijn in het organiseren van spectaculaire- en hartelijke evenementen. Toplocatie en mooi weer, fraai gebeid om te rijden, uitstekend hotel en bediening en geweldige entertainment. We hebben ervan genoten.
Op zondag namen we afscheid en reden in 2 dagen terug naar huis. Het was nu wel heel mooi weer in de bergen. We hebben er in 10 dagen meer dan 4000 geweldige kilometers opgezet.

Beer #7609