Maand: augustus 2012

Op 15-19 augustus werd in Schlӧgen, een klein dorpje gelegen aan een haarspeldbocht van de Donau, de ‘Donauschlinge’ alweer het 10e Oostenrijkse VRCC Treffen gehouden. Het was vanwege de ideale omstandigheden de derde keer dat Peter en Christine met anderen het Treffen hier in het hotel/welness resort organiseerden. Het was de hele periode fantastisch weer en we hebben naar hartenlust kunnen rijden en van het Treffen kunnen genieten. Erik was op woensdag al gearriveerd evenals Gerard,  Jenneke en Stefan . Deze waren voor de verandering met de motoren op de autotrein gekomen. Ik begreep dat ze in de trein al een klein feestje hadden gebouwd en een mooie tocht van München naar Oostenrijk hadden gemaakt. Hanne was speciaal uit Oekraïne overgevlogen en had in Nederland zijn Valk weer eens bestegen. Tenslotte waren Beer en Cynthia van de partij. We werden allemaal hartelijk ontvangen en de organisatie was uitstekend. Zoals gebruikelijk gingen we eerst naar de bar om wat te drinken en daarna naar de kamer om ons op te frissen. Er waren 186 bikers aanwezig met 150 motoren, voornamelijk bestaande uit leden van de Duitse- en Oostenrijkse Chapters. Maar natuurlijk ook enkele Noren, een Zweed, een klein groepje uit Tsjechië, enkele Britten en  verder waren 12 Italianen met Silvano meegekomen. Veel bekenden waren aanwezig en het werd dus een heel gezellig weerzien die eerste avond.
Op vrijdag vertrokken we na een uitgebreid en smakelijk ontbijt voor een tocht in de omgeving. Stefan, onze wegkapitein, had een mooie route uitgezet richting Tsjechië en we hebben met ons groepje een heerlijke tocht gemaakt door dit rollende, bosrijke terrein met weinig verkeer en veel gezwier over de kronkelwegen.  Colin en Ingrid hadden zich bij ons aangesloten en ook Sandra , lid van het hotelpersoneel waarmee Hanne aan de praat was geraakt de avond tevoren ging achterop mee. Na ruim 230 km te hebben gereden, met regelmatige stops op een terrasje, kwamen we weer bij het hotel aan. Colin besloot om zich op een band achter een speedboot door de Donau te laten slepen. Omdat hij echter nogal fors is gebouwd, paste hij niet op de band en moest deze met zijn handen vasthouden, wat hem veel kracht kostte maar natuurlijk heel grappig was om te zien.
Die avond gingen we allemaal aan boord van een Donau schip voor het diner en rondvaart van ca. 3 uur. Prachtig gezicht natuurlijk en we hebben erg genoten van deze tocht door de rivier. In het hotel teruggekomen, was er een disco waarbij we ons hebben vermaakt met roeien op de grond (een dans) en paaldansen.  Ook buiten, waar alle motoren stonden geparkeerd, ontbrak het niet aan entertainment voor de liefhebbers. De Oostenrijkers hadden een Valkyrie gestript en gemodificeerd tot toybike met een kop van een wild zwijn op de plaats van de koplamp. Hiermee werd dmv burn-outs een smiley en de letters VRCC op het asfalt gezet. De hotel eigenaar, zelf ook een bikerfan, deed eraan mee en had veel plezier. Er was overal aan gedacht want er moest een tweede band aan te pas komen en dit wiel was er na 15 minuten opgezet. No business like showbusiness.
De volgende morgen was er de gebruikelijke tocht met alle 150 motoren tegelijk en er hadden zich inmiddels nog 3 dames van de bediening bij ons aangesloten om achterop mee te rijden. Omdat het terrein heuvelachtig was met veel slingerwegen kon je vaak een groot gedeelte van de stoet zien rijden. Een mooi gezicht natuurlijk en er werd veel gefotografeerd en gefilmd. Langs de kant van de weg stonden de ‘locals’ te zwaaien en na 65 km stopten we voor de lunch. Nou ja, zeg maar gerust een flinke lunch met een uitgebreide ‘saladbar’, een stamppot kool/spek/aardappelen en BBQ ribs. Wegens groot succes de vorige keer, werd hetzelfde etablissement als toen bezocht. Na een mooie rit en een, wederom copieus diner werd er die avond professioneel vuurwerk in het hotel afgestoken. Ook buiten gingen voor de liefhebbers  de burnouts verder. Ik dacht dat er werd geprobeerd om de Olympische ringen te maken totdat de dop van de radiateur het begaf en de Valk zijn koelvloeistof had verloren. De staaldraden van de band waren intussen als een bos staalwol om de as van het achterwiel gedraaid. Hoewel ik zelf geen burnout fan ben, vond ik het toch heel geruststellend om te zien hoeveel de Valkyrie kan hebben en dan nog steeds gewoon blijft doorrijden.  Daarna kon het hotelpersoneel achterop meerijden met LED verlichte motoren die met veel kabaal , sirenes en flink gas een rondje om het hotel maakten. Omstreeks middernacht hervatte de disco zijn muziek en werd het nog erg gezellig. De volgende morgen namen we na het ontbijt afscheid en reden op deze zeer warme zondag huiswaarts (of sommigen nog verder op vakantie).
Op het Schlӧgen 2012 Treffen hebben we enorm veel plezier gehad en heerlijke tochten gemaakt. De organisatie was voortreffelijk en het weer uitstekend. De sfeer was zo goed, dat het personeel na hun werktijd gewoon mee ging feesten. Ik ga er volgende keer dus beslist weer naartoe.
Beer # 7609