Maand: september 2022

Na een jaar uitstel vanwege COVID was het nu zover. Van 30 augustus t/m 4 september vierde de UK Chapter haar 20-jarige bestaan in hotel Vayamundo in Houffalize. Deze schitterende locatie was gekozen omdat de accommodatie in België aanzienlijk goedkoper was dan in de UK. In tegenstelling tot EU Treffens, die van vrijdag tot zondag duren, begon deze viering op woensdag voor de Engelsen en ‘early birds’ en zij vertrokken weer op maandag. Ik vertrok op donderdag samen met Hans, Sander, Ludo en Romy en, nadat we via de A2 in België waren aangekomen, namen we nog voor Luik een klimmende- en bochtige route binnendoor naar Houffalize. Het was prachtig weer, 25 graden in de volle zon en we hadden dan ook veel plezier over alleen maar ‘kronkel’ wegen door de Ardennen. Ook de Belgische brandstofprijzen kwamen prettig over, super was er zo’n 45 cent goedkoper dan in Nederland. In Houffalize aangekomen, werden we door Ingrid, Yvonne en natuurlijk Dianne hartelijk welkom geheten en voorzien van een T-shirt met Bash-opdruk en welkomstdrankje. Super gedaan, dames! Het was een gezellig weerzien met vele vrienden en bekenden uit Wales en Engeland, Benelux, Duitsland en zelfs Günie en Petra uit Oostenrijk waren van de partij. Er waren 130 deelnemers aanwezig met 80 Valkyries, de een natuurlijk nog fraaier dan de andere. Cella had haar nieuwe NC750X (met Dual Clutch Transmission – DCT) bij zich en Romy een Vulcan. Ook Ian, een van de oprichters van de UK Chapter die ik al zeker 15 jaar niet meer had gezien, was weer aanwezig. Tijdens een bezoek aan de Daytona bikeweek kwamen zij in aanraking met de US Valkyrie community en startten toen hun eigen Chapter in de UK. Na de afhandeling door de Club- en hotelreceptie parkeerden we de motoren in de ruime ondergrondse garage. De avond werd met veel plezier tot in de late uurtjes doorgebracht. Op vrijdag werd er een gezamenlijke tocht gereden, die door Stef weer uitstekend was georganiseerd. Ivo ging tijdens de heenreis ‘rodeo’ met zijn Valkyrie. Hij belandde met zijn voorwiel in een groot gat in het wegdek en de motor steigerde waardoor de onderkant van achteren was te zien. De rijder werd gelanceerd en landde naast zijn motor op de grond. Gelukkig had hij, afgezien van spierpijn en de schrik, geen letsel. Alleen zijn helm vertoonde een scheur. Ook zijn motor bleek, wonderbaarlijk genoeg na inspectie niet erg veel schade te hebben en hij kon verder rijden.

De lunch werd na een prachtige- en ‘scenic’ rit gebruikt in de Bison Ranch in Orchimont. Op een afgelegen plaats stond daar zowaar een kudde Bisons en was er door de eigenaar een ‘Western’ dorpje met Saloon, Teepees, drugstore en accommodatie gebouwd.

Omdat de op weg ernaartoe veel grind lag, kon je de motor veilig verderop parkeren en je laten ophalen met een huifkar. We lieten ons een echte bison hamburger goed smaken en er werden natuurlijk heel veel foto’s genomen van deze bijzondere locatie. Geweldig, Stefan, om ons hier naartoe te brengen. Terug in het hotel konden we ons opfrissen en gingen na het diner een hele gezellige avond tegemoet. Dave, de fameuze Belgische gitarist/zanger/muzikant was wederom gevallen voor de charmes van Josette en zij had hem weten te contracteren voor de vrijdagavond. Zijn partner en hij vonden het zo leuk dat ze het hele weekend bleven. Onnodig te vermelden dat hij na middernacht en een paar borrels, pas echt op toeren kwam en weer een spetterend optreden ten gehore gaf. We hebben ons kostelijk met zijn muziek vermaakt op de dansvloer.

Zijn show werd voorafgegaan door een HAKA optreden waar Bobbie op de hak genomen werd, verzorgd door Colin en uitgevoerd door een 15-tal Lowlands leden. Alles volgens het ritueel en met strijdkleuren op. We hadden er serieus op geoefend, LOL. Grote hilariteit alom, natuurlijk. De volgende dag regende het en de meeste gasten brachten de dag door met een wandeling of een tochtje door de stad. Ivo ging samen met Anthony in Luik een andere helm kopen. Die twee zaten op dat gebied op dezelfde golflengte. s ‘Avonds werd er door het hotel een BBBQ georganiseerd, helaas nog steeds in de regen. Dat weerhield ons er niet van om weer twee sketches op te voeren. Bobbie had zijn ‘Bobbie’s Angels’ de laatste jaren verwaarloosd en ingeruild voor jongere dames, die hem assisteerden met het organiseren van meetings. Dat werd hem nu door Dianne, Leita en Rosanne ingepeperd en hij moest zijn gelofte hernieuwen. Daarna werd er een Lancaster act opgevoerd door 8-koppige bemanning. Uiteraard met leren kapjes uit die tijd. Ik had dat eens gezien in de officiersmess van de vliegbasis. Vier ervan fungeerden als RR Merlin motoren, kregen propellers en moesten het geluid van een motor nabootsen. De rest bestond uit wingcommander Bobbie als ‘captain’ met bijbehorende pet en checklist, engineer Dianne met gereedschap, Stef als navigator met kaart en Colin als ‘tailgunner’ met waterpistool. Na het opstarten en tijdsens de vlucht gebeuren er dan allerlei ‘nood’ situaties die door de crew op een hilarische manier worden opgelost. De apotheose bestond uit het afwerpen van een Dambuster bom, die bestond uit een kartonnen bomlichaam met als sub munitie 4 met water gevulde ballonnen. Na de noodzakelijke dweilbeurt was het hoog tijd voor de disco van Colin en het werd alweer heel gezellig en druk op de dansvloer. Op zondag na het ontbijt namen we afscheid van onze UK-vrienden en reden met droog en zonnig weer huiswaarts. De meeste Engelsen zouden op maandag naar Calais rijden om de tunnel te nemen. Ik wil Bobbie en zijn crew hartelijk danken voor deze gezellige bijeenkomst en 20-jarige UK Chapter verjaardagsfeestje. En Stef en Colin & Ingrid voor het faciliteren in België. We hebben allemaal geweldig genoten van het weerzien, sterke verhalen verteld en plannen gemaakt voor de toekomst.