Ik kreeg de ‘eer’ van Beer(tje) omdat ik de enige lady was van onze club, om een verslag over Inzane 2020-2022 Zwitserland te maken. Het was de eerste keer dat we naar een Inzane vertrokken met onze “baby” in de bus. Dit was voor ons even moeilijk omdat wij vonden dat dit voor ‘oude’ mensen was. Zo kunnen we toch genieten van onze Valk ter plaatse en kan Dirk zijn energie sparen. We vertrokken om 4.00 uur richting Lesin om daar om 14.15 aan te komen. Ivo en Ro waren al ter plaatse van de dag voordien. Ze hadden er samen al een kleine roadtrip op zitten. Zoals gewoonlijk trok Dirk eerst even langs de bar terwijl ik ons ging inschrijven en onze goodybag in ontvangst nam. Daarna lekker douchen en uitpakken. Later kwamen Stef en Anthony aan. Anthony was een dagje eerder vertrokken vanuit Tsjechië om met Stef samen te smelten in het Zwarte Woud. Nu was onze bende al compleet. Het weer was ondertussen 360 graden gedraaid. Van lichte- tot echt stortregen naar volle zon. Ons weekend mag beginnen. Jihaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!! 
s Avonds nog een beetje verbroederd en was er een Chapter meeting om 19.00 uur. Niet alle Presidents waren aanwezig dus werd deze op zaterdagavond even overgedaan. Na een goede nachtrust konden we kiezen uit 3 routes en wij kozen voor de 4de optie (lol) “the very special roadmaster Stefs routeke “. Uit ervaring weten we dat deze altijd super zijn.
En inderdaad wij reden van de ene col naar de andere, de ene nog mooier dan de andere (voor meer uitleg vraag Stefke). ‘s Middags hadden we een lunch stop boven op nen berg natuurlijk. Daar hebben we de beste, zuiverste koemelk ooit gedronken. We zaten dan ook “on the top of the world” (of toch bijna). Wie ooit Zwitserland nog eens bezoekt moet zeker deze plaats bezoeken. De toiletten zijn letterlijk in de koeienstal. We hebben wat afgelachen daar. Na een zalige rit kwamen we om 17.00 u terug aan in ons hotel. Douchke, nog even chillen buiten op de bank en gaan eten. Eten was super, de muziek iets minder. Het was zoiets in die aard van Oostenrijk misschien zelfs nog erger. Ik vond het eerder “rusthuis” muziek. In ieder geval niks voor mij maar iedereen zijn goesting want er werd wel op gedanst. Dan maar terug naar buiten waar we ons nog goed geamuseerd hebben met de betere muziek uit de soundbar van Ivo. Na weer een nachtje slapen en een heerlijk ontbijt stond er een gezamenlijke rit op het programma. Ze hadden te weinig Marchals daarom werden Stef en Anthony gedoopt tot ‘marchal of the day’. No problem for our guys they are used to that. We vertrokken rond 9.00 u met ongeveer 100 motoren. Het vertrek verliep vrij vlot. De eerste stop was rond de middag. We kregen daar heerlijke soep met brood en een drankje Meer moet dat niet zijn, het was echt heeeel lekker. Daarna reden we met de hele ploeg verder om rond 14.30 even halt te houden om iets te drinken. Ro en wij besloten verder te rijden richting Montreux om via de boulevard en een heel stuk langs Lac leman terug binnen door naar ons hotel te rijden. It was heaven zooooooooooo mooi.
Stef en Anthony moesten bij de rest blijven want de ploeg had hen echt nodig (zo bleek later letterlijk) De herder had blijkbaar zijn schapen niet in het oog want hij speelde ze allen kwijt. Hoe je dat doet is voor ons nog steeds een raadsel. Natuurlijk was onze roadmaster Stef er om dit “kleine” probleem op te lossen. De groep stopte nog even aan een heel mooie waterval die wij de dag voordien al gezien hadden. Om 19.00 u was het prijsuitreiking, kort en bondig. 14 landen waren er aanwezig en ongeveer 140 motoren. De Thorhammer werd doorgegeven aan Finland. Daarna eten en muziek. Live band van 2 personen echt goeie muziek maar hun pijp was al uit voor dat wij op dreef konden komen. Toch nog lekker gedanst en verzusterd met mijn Italiaans en Tsjechisch maatjes (hé boys). Fray en Fifi hebben op de dansvloer nog wat samen geswaffeld met hun gekregen koeienbel, echt goed gelachen. Het was top maar wat kort. Op zondag lekker ontbeten en om 8.00 vertrokken Stef, Ro en Ivo richting huis en Anthony naar zijn werk in Tsjechië. Wij reden door naar Belonga Mick in Frankrijk. Een Engelse valkrijder die daar een chambre d’hotes heeft. Daar verbleven we nog 3 nachten. We werden heel hartelijk ontvangen, super gegeten en heel mooi gereden.
Op maandag was ik jarig en kreeg ik zelfs een cadeautje en taart van hen, zo lief. Mick heeft ons die dag op sleeptouw genomen en heeft ons de mooiste plekken uit de streek laten zien. Ook de historische plaats Oradour-sur-Giane een dorp met een gruwelijk verleden in WOII. Deze werd helemaal platgebrand en de dorpelingen werden allen vermoord. Bleek later dat het dan nog het verkeerde dorp was. Kippenvel moment om nooit te vergeten. Op dinsdag deden we een ritje op ons zelf om op woensdag richting huis te rijden. Mick is echt een aanrader. Dit was echt één van de mooiste weken in jaren voor ons. Had er echt een beetje bang voor want was mee als enige lady. Mijn stapel boekjes die ik bij had, bleven onaangeroerd, dat zegt genoeg Ik voelde me echt “one of the guys “, daarvoor wil ik hen echt nog eens bedanken. Dus tot slot het was een mega, bangelijk, topweekend en week. De afwezigen hadden ongelijk. SEE YOU IN FINLAND!!!!!
Door Josette, waarvoor hartelijk dank
Klik op foto
